Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1953, Qupperneq 80

1953
— 78 —
sem kom frá Reykjavík með skipi
austan um land. Breiddist veikin mjög
ört út og lagðist fólkið í hrönnum.
Munu flestir íbúar Raufarhafnarsókn-
ar hafa tekið veikina, en fátt kom á
sjúkraskrá, þar eð ég dvaldist ekki á
staönum þennan tíma. Urðu erfiðleik-
ar miklir vegna þess, hve fáir voru
keilbrigðir til starfa og hjúkrunar.
Framan af faraldrinum bar litið á
fj'lgikvillum, en er á leið, varð meira
um þá, einkum otitis media og reci-
diverandi hita, sem ekki var alltaf
vitað, af hverju stafaði. Einkum bar
á því með þá, sem ekki gátu legiÖ
lengi og farið vel með sig í afturbat-
anum. 2 dóu úr veikinni, báðir eftir
skamma legu. Mér datt í hug að fara
til Raufarhafnar og dveljast þar, með-
an veikindin voru mest, en frá því var
horfið, þar sem litlar líkur voru til,
að ég fengi frið til þess, og þá hætta
á, að ég bæri veikina út. Ég hafði
birgðir af súlfalyfjum og pensilíni á
Raufarhöfn og ráðstafaði því óspart
símleiðis til þeirra, er þörf virtust
hafa fyrir það. Glöggir og greinagóðir
leikmenn höfðu nær stöðugt símasam-
band við mig, og verður þeim seint
fullþökkuð sú mikla fyrirhöfn og
hjálp, er þeir veittu í þessum erfið-
leikum. Bifreiðasamgöngur voru teppt-
ar um héraðið vegna snjóa, og var gætt
ýtrustu varkárni með samgöngur við
veikindasvæðið, enda tókst að tak-
inarka útbreiðslu veikinnar við Rauf-
arhöfn og næsta nágrenni. Líklegt er,
að vandræðaástand hefði skapazt, ef
veikin hefði náð að breiðast út um
sveitirnar á mesta annatíma ársins,
sauðburðartímanum.
Þórshafnar. Skráð 5 mánuði ársins,
flestir veikir í maí (hvorugt kemur
heim við skráninguna).
Vopnafi. Upp úr áramótunum bár-
ust fregnir af inflúenzu í Reykjavik
og víðar. Var lítið orð gert á um inflú-
enzu þessa, talin væg og ekki sérlega
næm. í marz varð vart nokkurra til-
fella af kvefpest, sem haldin var þessi
inflúenza. Hinn 11. apríl kom kona,
búsett hér í þorpinu, með skipi frá
Reykjavík. Næsta dag var hún orðin
fárveik, og virtust sjúkdómseinkennin
benda til þess, að hér væri um all-
þunga inflúenzu að ræða. Gerði ég þá
samstundis aövart um sveitina og bað
fólkið þar að gæta sin vel gegn þess-
ari, að því er virtist, næmu farsótt.
Daginn, sem konan kom frá Reykja-
vík, komu 2 sveitapiltar inn til henn-
ar. Veiktist annar pilturinn og heim-
ilisfólkið á bænum, en hinn slapp ó-
sýktur. Seinna barst inflúenzan á 1
lieimili í sveitinni fyrir ógætni eins
heimilismanns. Annars barst veikin
ekki út fyrir kauptúnið. Má telja það
mikið happ, því að jafnnæm inflúenza
og þessi var mundi hafa valdið alvar-
legum erfiðleikum í sveitinni, ef hún
liefði borizt þangað um þetta leyti árs.
Næstu daga eftir að konan veiktist,
varð inflúenzunnar vart i næstu hús-
um, og á svo sem viku hafði hún lagt
undir sig allt þorpið. Lá heimilisfólk
oft allt i einu, svo að skepnum varð
eigi sinnt nema með aðfenginni hjálp.
Um tíma voru aðeins 2—3 menn verk-
færir til að annast alla gripi í þorp-
inu. í lok mánaðarins hafði sóttin náð
hámarki og fór rénandi úr þvi. Ein-
kenni inflúenzunnar voru hár hiti, 39
—40°, höfuðverkur og ákafir bein-
verkir og óþol um allan kroppinn.
Kvefeinkenni voru ekki mikil og fylgi-
kvillar einkum eyrnabólga — otitis
media. 2 menn fengu kveflungnabólgu.
Flestir sjúklingar lágu rúmfastir í 4—
7 daga, en sumir mildu lengur, eðr
allt að þvi hálfan mánuð. Eldra fólk
var lengi að ná sér. Ekkert dauðs-
fall.
Bakkagerðis. Gekk hér i ágúst og
september. Enginn fékk alvarlega
fyígikvilla.
Nes. Fremur væg og strjál.
Búða. Gekk hér í janúar og febrúar,
framhald af faraldri fyrra árs, og aft-
ur í apríl, maí og júni. Var yfirleitt
væg. Nokkur lungnabólgutilfelli i sam-
bandi við hana.
Djúpavogs. í aprílmánuði barst in-
flúenza i Breiðdalinn með skólapilti
að sunnan. Dreifðist mjög ört út, og
lögðust margir. Var væg og engir
fylgikvillar. Kom svo aftur að sunnan
hingað í þorpið og í Álftafjörð í júní-
mánuði.