Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1953, Qupperneq 207

— 205 —
1953
bæjarþingi Reykjavíkur s. d., leitað
umsagnar læknaráðs í málinu nr.
479/1954: Dánarbú B. E-sonar og G.
E-dóttir gegn R. h.f. og J. H-syni.
Málsatvik eru þessi:
Hinn 16. júní 1953 var B. E-son, ...,
Reykjavik, f. 9. ágúst 1894, að vinna
ásamt E. nokkrum J-syni að viðgerð
bifreiðar sinnar, R.- 2..., þar sem hún
stóð yfir gryfju á bifreiðaverkstæði R.
h.f. í Reykjavík. Þeir félagar munu
hafa staðið framan við bifreiðina, og
kvaðst B. hafa staðið í stiga og haldið
um benzínrör, sem þeir hafi ætlað að
fara að festa. Þá gerðist það, að bif-
reiðinni R,- 9... var ekið aftan á R.-
2... með þeim afleiðingum, að hin
siðar nefnda kastaðist áfram og þeir
B. og E. urðu undir henni. B. kvaðst
við áreksturinn hafa kastazt aftur yfir
sig á gryfjubarminn, en framþormur
bifreiðarinnar hafi skollið á vinstri
öxl og vinstra framhjól hafi lent á
hægra fæti og læri. Kvað hann það
hafa bjargað lifi sínu og nefnds E., að
vatnskassahlíf bifreiðarinnar lenti á
skrúfstykki á vinnuborði við vegginn
móts við gryfjuendann og forðaði þvi,
að þeir klemmdust á milli.
Slasaði B. dvaldist á lyflæknisdeild
Landspítalans frá 23. júni til 10. októ-
ber 1953, og er meiðslum hans lýst
°g sjúkrasaga hans rakin í vottorði
deildarinnar, dags. 3. nóvember 1953,
undirrituðu af dr. med. Sigurði Samú-
elssyni, en þar segir svo að loknum
iungangsorðum:
>,Sjúklingur hefur áður verið vel
hraustur. 1930 lá hann á Landakots-
spítala vegna blóðeitrunar í vinstri
hendi. Krepptist þá litli fingurinn og
var skorinn burt fyrir fimm árum.
Laft ristilbólgu i mörg ár.
Núverandi sjúkdómur.
Sjúklingur slasaðist þann 16. júní
1953, og var hann þá að vinna við bíl
sinn inni á bifreiðaverkstæði. Var
°kið aftan á bíl sjúklings, þannig að
hægra læri hans lenti innan við
vinstra framhjól bílsins. Snerist sj. þá
við um leið, og lenti vinstri öxl með
miklu höggi á stuðarahorninu. Fékk
hann samstundis mikinn verk undir
vinstra herðablað. Við áverkann rifn-
uðu buxurnar á hægra læri frá hné
og upp í streng, en á vinstri öxl þrýst-
ust óhreinindi af gólfinu gegnum öll
fötin, þegar bíllinn dró hann eftir
gólfinu, sem hann telur hafa verið
1—2 metra.
Næstu fimm dagana (17.—21. júni)
slundaði sjúklingur vinnu sina sem
ökubílstjóri, en trevsti sér þó aðeins
í bæjarakstur vegna stöðugs þunga-
verks undir vinstra herðablaði. Ef
sjúklingur gekk nokkuð eða reyndi á
sig, varð hann strax móður, og verk-
urinn versnaði. Vinnufélagar tóku eft-
ir þvi, að hann var niðurdreginn og
miður sín við vinnu sína.
Að morgni þann 22. júní, þegar
sjúklingur fór á fætur, var verkurinn
undir vinstra herðablaði horfinn,
en þegar hann byrjaði akstur, fékk
hann ónota verk i hjartastað, og varð
hann þá óvenju slappur og einkenni-
legur. Fór þetta versnandi, eftir þvi
sem á daginn leið. Stundaði hann
slarf sitt til kl. 16, en var þá orðinn
alveg örmagna, komst við illan leik
hcim og háttaði. Hafði þá mikla önd-
unarerfiðleika. Svaf illa um nóttina,
fékk öðru hverju mæðisköst, verk í
hjartastað og uppköst. Sjúklingur var
þungt haldinn að morgni þann 23.
júní, og var hann því af heimilislækni
sínum ... lagður inn á lyflæknisdeild
Landspitalans.
Við komu á spítalann hafði sjúk-
lingur öll einkenni um stíflu í krans-
æðum hjartans, og sýndi hjartalínurit
typisk merki þess. Var sjúklingur afar
þungt haldinn fyrstu vikuna af spít-
aladvölinni, en fór svo smábatnandi.
Var farinn að hafa litils háttar fóta-
vist um miðjan ágúst, en síðast í þeim
mánuði fékk hann lungnabólgu, og
tafði það mjög heimför hans.
Við brottför af spítalanum var hann
lasburða og þoldi ekkert á sig að
reyna, fékk þá verk fyrir brjóstið.
Er því enn sem komið er ógerlegt að
segja neitt um, hvenær hann verður
vinnufær.
Það er þekkt meðal lækna, að mikl-
ir áverkar, aðallega á brjóst og bak,
raunar þó einnig á aðra likamshluta,
k.