Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1953, Síða 208

1953
— 206 —
geta valdið hjartasjúkdómum (mor-
bus cordis traumaticus). Sjúkrasaga
B. segir, að hann hafi strax eftir á-
verkann fengið verk i brjóst og mæði
við áreynslu. Fór ástandið jafnt versn-
andi, þar til einkennin voru typisk
fyrir æðastíflu i hjartanu. Bendir því
allt til, að áverkinn hafi getað verið
orsökin til hjartasjúkdóms sjúklings-
ins.“
í málinu liagur fyrir læknisvottorð
..., heimilislæknis B., dags. 11. nóv-
ember 1953, svohljóðandi:
„Þann 17. júní 1953 kom til min B.
E-son, bílstjóri, ... Sagðist hann dag-
inn áður hafa orðið fyrir meiðslum á
verkstæði h.f. R. Hann kvartaði yfir
verk i vinstri öxl, og voru hreyfingar
i axlarlið nokkuð aumar, en ekki virt-
ist vera um brot að ræða. Hann hafði
of skrámur á hægra læri og marbletti.
Þetta virtist í byrjun ekki alvarlegt,
en nokkrum dögum seinna var hann
kominn með hjartainfarkt, og var
hann þá lagður inn á lyflæknisdeild
Landspítalans og lá þar til 10. októ-
ber. Hann liggur nú heima.“
Með stefnu, útg. 23. janúar 1954,
höfðaði B. skaðabótamál vegna nefnds
slyss á hendur R. h.f. og eiganda bif-
reiðarinnar R.-..., en hinn 13. nóv-
ember 1954 andaðist stefnandi, án
þess að málinu yrði lokið.
Hinn 19. s. m. fór fram réttarkrufn-
ing á líki stefnanda, framkvæmd af
prófessor Niels Dungal, og er niður-
staða krufningarskýrslu hans, dags.
s. d., svohljóðandi:
„Við krufningu fannst mikil út-
bungun á vinstra afturhólfi hjartans
(aneurysma ventriculi sinistri cor-
dis). Þessi útbungun á hjartanu stafar
af veilu í hjartaveggnum, sem hefur
hlotizt af þvi, að vinstri kransæð hef-
ur lokazt á litlu svæði nálægt upptök-
unum, og við það hefur mikill hluti
af vinstra afturhólfi orðið blóðlaus og
komið drep í hjartavöðvann. Þannig
hefur hjartavöðvinn þynnzt og siðan
lilaðizt á hann mikil blóðstorka, sem
hefur að vissu leyti verið hjartaveggn-
um til verndar. Þessi veila í hjarta-
veggnum liefur orðið til þess, að hjart-
að hefur smám saman þanizt út og
var að síðustu orðið mjög þanið og
stækkað, og hefur það að lokum leitt
roanninn til dauða.
Þar sem sjúklingurinn hefur fengið
hjartainfarkt rétt viku eftir áverkann,
sem hann varð fyrir þann 16. júní
1953, er mjög sennilegt, að lokunin á
vinstri kransæð hafi verið bein afleið-
ing af þessum áverka, sem sennilega
hefur valdið mari í hjartavöðvanum,
og út frá því hefur komið stiflan i
vinstri kransæðina.“
Ekkja B. E-sonar, G. E-dóttir, hefur
haldið skaðabótamálinu áfram með
framhaldsstefnu, útg. 13. april 1955,
og krafizt bóta f. h. dánarbús manns
sins og fyrir sjálfa sig vegna missis
framfæranda og röskunar á stöðu og
högum.
Við meðferð málsins í réttarmála-
deild vék prófessor Niels Dungal sæti
í deildinni, en í stað hans kom próf-
essor dr. med. Júlíus Sigurjónsson.
Málið er lagt fyrir læknaráð
á þá leið,
að spurt er, hvort ráðið fallist á það
álit, sem fram kemur í skýrslu próf-
essors Niels Dungal, dags. 19. nóvem-
her 1954, að dauði aðalstefnanda, B.
heitins E-sonar, hafi verið afleiðing
af slysi þvi, er hann varð fyrir hinn
16. júní 1953.
Tillaga réttarmáladeildar um
Ályktun læknaráðs:
lláðið fellst á það álit, sem fram
kemur í krufningarskýrslu prófessors
Niels Dungal, dags. 19. nóvember 1954,
að dauði B. E-sonar hafi verið senni-
leg afleiðing slyss þess, er hann varð
fyrir hinn 16. júni 1953.
Greinargerð og ályktunartillaga rétt-
armáladeildar, dags. 22. nóvember
1955, staðfest af forseta og ritara 9.
desember s. á. sem álitsgerð og úr-
skurður læknaráðs.
Málsúrslit: Með dómi bæjarþings Reykja-
víkur, kveðnum upp 30. mai 1956, var J. H-
son, eigandi bifr. R.- 9..., sýknaður af öllum
kröi’um, en málskostnaður látinn falla niður,
að því er hann varðaði.
Stefnda, R. h.f., var gert að grciða stefn-
anda G. E-dóttur persónulega og vegna dánar-