Studia Islandica - 01.06.1940, Qupperneq 45

43
þeirra Odds og Gunnars Hlífarsonar eftir málalokin
á alþingi. Bandamanna saga ber þess merki, aS þar
er slungið saman þáttum, sem upphaflega hafa ver-
ið hver öðrum óháðir, þó að það sé haglega gert.
Tengslin milli deilu þeirra Odds Ófeigssonar og mál-
sóknar þeirra bandamanna á hendur Oddi eru t. d.
ólíku lausari en milli vandræða Sáms á þinginu og
liðveizlu Þjóstarssona, sem svo vendilega er búið um
í Hrafnkötlu. Æfiloka Hermundar Illugasonar var
engin nauðsyn að geta, og ekkert svipað er hægt að
benda á í Hrafnkötlu. Enn augljósari myndi hin sér-
stæða festa og eining í uppistöðu Hrafnkötlu vitan-
lega verða, ef aðrar sögur en þær tvær, sem nú hefur
verið getið, væri teknar til samanburðar. En það er
óþarft fyrir þá, sem nokkuð þekkja til sagna. Vel
mætti þó í þessu sambandi minna á tvær af hinum
austfirzku sögum, Vopnfirðinga sögu og Droplaugar-
sona sögu, sem báðar eru eldri en Hrafnkatla og tald-
ar vera reistar á gömlum munnlegum frásögnum.
Eins atriðis í samsetningu Hrafnkötlu er rétt að
geta hér sérstaklega, hvernig farið er með einþætta
og tvíþætta frásögn, þar sem tvennum sögum fer
fram, en hvortveggja verður ekki sögð í senn.
Eftir að Einar hefur sleppt Freyfaxa og sér hann
taka á rás ofan í dalinn, reynir hann að höndla hann,
en getur það ekki. Nú hlaut Einar að búast við bana
sínum. En um það er ekki sagt eitt orð, hvorki um
ugg hans né að hann hugsi til undankomu. Sagan
fylgir hestinum. Einars er ekki getið aftur fyrr en
Hrafnkell hittir hann, þar sem hann liggur rólegur
á kvíaveggnum og er að telja ærnar. Hann hefur ekki
leitað undankomu frá hættunni, fremur en hann
hleypur frá því að játa sannleikann. Þetta er áhrifa-
mikið og gerir víg Einars enn hörmulegra.
Svipað er farið að því að segja frá þingreið Hrafn-
kels. Honum er fylgt á leið suður á Síðu. Hann kem-