Studia Islandica - 01.06.1983, Page 61

59
Þóroddur spyr Þórgunnu, hvað hún ætlar „at midr
þetta muni benda“. (E 140). Hún telur líklegast „at þetta
muni furða nQkkurs þess manns, er hér er“. (E 140).
(I W er bætt við: „uiðriðinn“. (Wolf.)). Fmrða merkir
hér „feigðarboði“. 1 ljósi þess sem á undan er komið er
ljóst, hver feigur er: Þórgunna sjálf.
Og strax um kvöldið hefur Þórgunna tekið sótt. Hún
gengur strax til sængur, andvarpar mjög og hefur enga
matarlyst. Morguninn eftir, er Þóroddur spyr hana, hvort
hún telji sig feiga, játar hún því.
Áður hefur jarðvegurinn verið undirbúinn. Ekkert er
sagt um forsögu Þórgunnu, enda er hún „eigi margmælt
hversdagsliga“. (E 139). Þórgunna er þannig dularfull
persóna í hug lesanda. Gripir hennar hinir torugætu og
reyndar einstæðu, þar sem er rekkjubúnaðurinn, vekja
grun um að hún sé ekki öll þar sem hún er séð. Milli
þeirra Þuríðar skapast átök, þar sem Þórgunna fer með
sigur af hólmi, en jafnframt vaknar þó grunur um að
þetta sé aðeins fyrsta lotan. Suðureyskur uppruni Þór-
gunnu vekur jafnframt grun um að hún kunni eitthvað
fyrir sér.
Nú eru menn kynntir til sögunnar — lesandinn er
búinn undir tíðindi. Því næst kemur sviðsetning: dregin
er upp nákvæm mynd af heyverkum í brakandi þurrki
— dæmigerð reyndar fyrir búmannsauga Eyrbyggjuhöf-
undar. Lesanda er ljóst að nú á eitthvað tíðindavert að
gerast. Þá kemur hinn dularfulli skýflóki til skjalanna.
Þar sem menn þóttust sjá að regn mundi vera í skýinu,
skipaði Þóroddur að raka upp heyið. En Þórgunna heldur
samt áfriam að rifja „sitt hey“, það sem hún hafði fengið
til umsjónar. Einþykkni hennar er fram komin, en þessi
andhælisháttur vekur grun um það að meira búi undir.
En hvernig stendur á blóðregninu? Um það fær lesand-
inn alls engar vísbendingar. Blóðregn kemur alltaf frá
æðsta valdi, og það er engu líkara en Þórgunna hafi
verið elt uppi af forlögunum fyrir að eiga rekkjubúnað-