Þjóðmál - 01.06.2016, Blaðsíða 16

Stefnumið vinstri stjórnarinnar sem tók við að loknum kosningum vorið 2009
var ekki aðeins að ýta Sjálfstæðisflokknum til hliðar heldur leiða landið inn í
ESB, kollvarpa stjórnarskránni, brjóta niður stjórnkerfi fiskveiða og innleiða
sósfalíska efnahagsstjórn með háum sköttum. Allt var gert til að ná þessum
markmiðum, þar á meðal fengu ókunnir kröfuhafar banka landsins afhenta og
gengið var að afarkostum við gerð lcesave-samninganna.
Það kom öllum á óvart í janúar 2009 þegar
Sigmundur Davíð Gunnlaugsson var kjörinn
formaður Framsóknarflokksins. Hann var
því að stíga fyrstu skref sín í stjórnmálastarfi
þegar til hans var leitað með stuðning fram-
sóknarmanna við minnihlutastjórn Jóhönnu
Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar.
Þá var ESB-armurinn meðal framsóknarmanna
öflugur undir forystu Valgerðar Sverrisdóttur,
fráfarandi formanns Framsóknarflokksins.
Stefnumið vinstri stjórnarinnar sem tók við
að loknum kosningum vorið 2009 var ekki
aðeins að ýta Sjálfstæðisflokknum til hliðar
heldur leiða landið inn í ESB, kollvarpa stjórnar-
skránni, brjóta niður stjórnkerfi fiskveiða
og innleiða sósíalíska efnahagsstjórn með
háum sköttum. Allt var gert til að ná þessum
markmiðum, þar á meðal fengu ókunnir kröfu-
hafar banka landsins afhenta og gengið var að
afarkostum við gerð lcesave-samninganna.
Þetta var leiðin sem mótuð var með rökun-
um„af því að hér varð hrun". Að lokum urðu
stjórnarhættir á þann veg að Ólafur Ragnar
taldi óhjákvæmilegt að gefa kost á sér til
endurkjörs sem forseti sumarið 2012.
í yfirlýsingunni sem hann las á Bessastöðum
18. apríl 2016 sagði hann að nýlega hefðu
þúsundir manna safnast saman við Alþingis-
húsið til að krefjast afsagnar forsætisráðherra
og nýrra þingkosninga. Mótmæli, afsögn for-
sætisráðherra og yfirlýsingar um þingkosn-
ingar næsta haust og sýndu að ástandið væri
enn svo„viðkvæmt" að stjórnvöld og kjörnir
fulltrúaryrðu„að vanda sig". Hann sagði að
fjölmargir hefðu hvatt sig til að halda áfram
og hefði þá iðulega„verið vísað til þess að
eftir alþingiskosningar geti myndun nýrrar
ríkisstjórnar reynst erfið og flókin og sambúð
þings og þjóðar áfram þrungin spennu."
Hvorki gætti virðingar né vinsemdar í garð
Ólafs Ragnars á þessum blaðamannafundi.
Hvað sem líður viðhorfi fréttamanna í garð
hans hefði mátt ætla að þeir sýndu embættinu
virðingu og vönduðu framkomu sína á fundi
sem fórfram í skrifstofu forsetasetursins.
Blaðamenn eru fyrirmyndir ekki síður en aðrir
á opinberum vettvangi.
„Heldur þú kannski að þú sért ómissandi?"
hrópaði einhver og annar„ætlar þú að sitja
fram í rauðan dauðann"? Var aðdáunarvert
hve Ólafur Ragnar hélt ró sinni.
Þegar Guðni Th. Jóhannesson var spurður
um aðdraganda forsetaframboðs síns sagði
hann að sunnudaginn 17. apríl hefði hann
hitt stuðningsmenn sína og hefðu þeir
endanlega ákveðið að hann tilkynnti fram-
boðið. Yfirlýsing Ólafs Ragnars 18. apríl hefði
hins vegar truflað þau áform enda hafði
Guðni Th. sagt á sínum tíma að hann mundi
ekki bjóða sig fram gegn sitjandi forseta
sem hann gerði þó fimmtudaginn 5. maí á
fjölmennum fundi.
Næsti stórviðburður vegna forsetakosn-
inganna varð sunnudaginn 8. maí þegar
Davíð Oddsson tilkynnti í útvarpsviðtali við
Pál Magnússon á Bylgjunni að hann byði sig
fram til að verða forseti.
Þremur vikum eftirað ÓlafurRagnar
Grímsson tilkynnti (18. apríl) að hann yrði
þrátt fyrir allt í framboði til embættis for-
seta íslands í sjötta sinn skýrði hann frá því
mánudaginn 9. maí að hann hefði fallið frá
ákvörðun um framboð. Hann sendi frá sér
tilkynningu þar sem sagði meðal annars:
„Af skyldurækni og ábyrgð gagnvart þeim
sem lengi höfðu sýnt mér mikið traust
tilkynnti ég 18. apríl að ég myndi verða við
þessum óskum en lýsti jafnframt yfir, að ég
14 ÞJÓÐMÁL sumarhefti 2016