Þjóðmál - 01.06.2016, Blaðsíða 85

Hindúa. Eimskipið Drachenfels frá Hansa-
línunni var í höfn. Kyndararnir á því voru
Hindúar. Ég flýtti mér niður að höfn og fór
um borð í Drachenfels. Hindúarnir um borð
skildu mig ekki, þegar ég fór að tala við þá
um þing. Ég reyndi aðra aðferð.
„Gaman að söngstelpum, ha? Gaman að
litlu krílunum, singsong-baby? Bara koma
með mér! Alveg gratís!"
Þrír af Indverjunum voru fúsir til að koma
með mér.Tveir þeirra voru alskeggjaðir lubbar.
Sá þriðji var skegglaus, en skininn eins og
beinagrind. Þeir voru allir með óhreina túrbana
og skyrturnar lafandi utan yfir buxunum. Þeir
sleiktu út um í eftirvæntingu og fylgdu mér
út í leigubíl. Við ókum beint til þingsins.
„Komið þið inn," sagði ég.„Sjá singsong-
baby. Hér er staðurinn."
Hinir þrír voru agndofa, er þeir sáu, að þeir
voru komnir inn í stóran sal, fullan af mönn-
um, sem sátu kengbognir yfir skjölum. Þeir
störðu ruglaðir á alla rauðu fánana í kring. Ég
teymdi fórnarlömbin mín fram hjá borðinu,
sem alþjóðaráðið sat við og upp á ræðupall-
inn. Trumbur voru barðar og síðan varð þögn.
ErnstWollweber, forseti þingsins, stóð upp
og tilkynnti rymjandi rómi, að þrátt fyrir
tilraunir Scotland Yard til að koma í veg fyrir
þátttöku indversku sendinefndarinnar hefði
indversku félögunum tekist að finna leið til
að sækja fundinn. Að lokum æpti hann:
„Fulltrúi sambands hafnarverkamanna í
Kalkútta hefur nú orðið."
Hindúarnir þrír stóðu á pallinum og kímdu
sauðslega.
Ungi Bandaríkjamaðurinn, Mike Appelman,
tók nú málið í sínar hendur. Hann sneri sér að
Hindúunum og yggldi sig voðalega.„Hvað
lengi vinna?" hvislaði Mike og var hinn hryss-
ingslegasti.
„Sex til sex," svaraði einn Hindúinn.
„Indverski félaginn segir að heimsvalda-
ræningjarnir neyði indverska verkamenn til
að vinna óslitið frá klukkan sex að morgni
til sex að kvöldi, eða með öðrum orðum,
minnsti vinnutími er tólf stundir á dag —
og sjö daga á viku," túlkaði Appelman til
áheyrendanna.
„Hvað mikið borga?" sagði Appelman við
Hindúann með glefsi.„Þrjú pund."
„Indverskir öreigar verða að strita í 360
stundir á mánuði fyrir 60 shillings eða með
öðrum orðum tuttugu og fjórar klukkustundir
fyrir einn dollar," tilkynnti Appelman þingheimi.
„Hvað borða kvöldmat?" spurði hann
Hindúana.
„Hrísgrjón."
„Þeir eru fóðraðir eins og skepnur. Þrisvar
sinnum á dag fá þeir handfylli af hrísgrjónum.
Það er matarskammtur indversku félaganna,"
þrumaði Appelman.„Viltu meiri peninga?
Betri mat? Taka í lurginn á húsbóndanum?"
spurði hann. Hindúinn starði. Síðan glotti
hann og kinkaði kolli.
„Indversku verkamennirnir lýsa því yfir, að
þeir séu fúsir til að hefja þátttöku í stétta-
baráttunni, baráttunni um hærra kaup og
styttri vinnutíma, baráttu sósíalismans gegn
ránsaðferðum auðvaldsins, baráttunni til
verndar Ráðstjórnarríkjunum gegn árásum
hákarla heimsvaldastefnunnar," lét Appelman
drynja.
Þingheimur æpti og klappaði. Hljómsveitin
lék Alþjóðasöng verkamanna, Nallann, og
fulltrúar risu á fætur og sungu. Hindúunum
þremur var hrint út úr salnum í flýti. Við
útgöngudyrnar vildu þeir fá að vita, hvenær
þeirfengju að sjá þessi„singsong-baby" sem
þeim hafði verið lofað.
„Hypjið ykkur, ræflarnir ykkar," var sagt.
„Snáfið um borð í skipið."
Richard Krebs, sem skrifaði undir dulnefninu
Jan Valtin, átti ævintýralegt líf sem erindreki
Alþjóðasambands kommúnista í Þýskalandi og
Danmörku og njósnari fyrir Gestapo, leynilögreglu
nasista. Hann upplýsir um tengsl danskra verkalýðs-
foringja við Kremlverja og segir frá mönnum, sem
síðar hlutu frama í leynilögreglu Austur-Þýsklands.
Hann Ijóstrar upp um það, að kommúnistsellur,
sem unnu á skipum Eimskipafélags íslands, fluttu
leyniskjöl á milli landa. Emil Thoroddsen þýddi á
íslensku. Þegar þessi bók kom fyrst út á íslensku
1941, kröfðust íslenskir kommúnistar þess, að hún
yrði bönnuð.
Almenna Bókafélagið hefur endurútgefið bókina
sem er til sölu í helstu bókabúðum.
ÞJÓÐMÁL sumarhefti 2016 83