Þjóðmál - 01.06.2016, Blaðsíða 47

Þjóðmál - 01.06.2016, Blaðsíða 47
arðsemi og öllu því sem markaðurinn á að skila. Fyrir mig eru það því gríðarleg vonþrigði að þurfa yfirleitt að þlanda mér í þessa hluti. Sumir segja að ég sé að reyna að rífa stoðirnar undan markaðinum en öll mín vinna hefur farið í það að taka valdið frá mér og mínum líkum. Það væri örugglega freistandi fyrir forystumenn í stjórnmálum að hafa meira og minna vald yfir öllu bankakerfinu. Ég get engin fyrirmæli gefið inn í bankakerfið. Ég get sagt skoðanir mínar og þess háttar en engin fyrirmæli gefið. Það tel ég vera hollt og gott. En þá verða þessir kappar líka að lúta leikreglum og ekki misnota sér stöðu sína og reyna að búa sér til yfirburðarstöðu í þeim tilgangi einum að eiga léttari leik, og að þurfa ekki að standa í samkeppni með heilbrigðum hætti." Það þarf dómara Davíð er áhugamaður um knattspyrnu og sótti líkingu til hennar til að skýra skoðanir sínar á viðskiptalífinu og leikreglum: „Ég hef séð það þegar ég er að horfa á fótbolta að þar ríkir oft sannkallaður íþróttaandi. En ef þar væri ekki kall með gult og rautt spjald þá myndu þessir gæjar haga sér þannig á vellinum að það yrði hreint blóðbað, slitnar sinar, brotin hné og hvaðeina. Leikurinn á að fá að fljóta eins eðlilega og mögulegt er. Ef menn byrja að þjösnast þá erdómarinn með gula og rauða spjaldið kominn, og hvað gerist þá, við sitjum heima að horfa á sjónvarpið og leikurinn er hundleiðinlegur af því að það eru komin tíu gul spjöld og fimm rauð spjöld. Meira að segja þeir menn sem hafa mestan áhuga á að horfa á eða spila með verða afhuga leiknum. Nákvæmlega sama reglan á við um markaðinn. Þar þarf að vera dómari með gult og rautt spjald en því minna sem hann þarf að nota þau, af því að menn haga sér betur, því skemmti- legri verður leikurinn og því meiri afrakstur verður af honum okkur öllum til handa." sem aðilar virtu það að vettugi. Davíð taldi nauðsynlegt að Fjármálaeftirlitið næði að starfa þannig að það vekti ekki upp falskar vonir neytenda og viðskiptavina. Hann sagði að lagarammi um starfsemi eftirlitsins væri veikur og því yrði að styrkja stöðu þess. Pólitískir andstæðingar Davíðs Oddssonar héldu því fram að ástæða þess að hann hefði brugðist jafn harkalega við og raun varð, þegar tilkynnt var um kaup Orca á hlutabréf- unum í FBA, hefði verið sú að væntanlegir eigendur hafi ekki verið honum að skapi. Þessu hefur Davíð alla tíð hafnað og sagt að hans eina markmið hafi verið að verja fjárhagslega hagsmuni ríkissjóðs og almenn- ings. Viðbrögð Davíðs, þegar fyrst var tilkynnt um kaupin og ekki var Ijóst hverjir væru raun- verulegir eigendur Orca, renna stoðum undir þetta. Á móti hafa andstæðingar Davíðs haldið því fram að hann hafi alla tíð lagt sérstaka fæð á Jón Ólafsson. Þeir fullyrða að Davíð hafi vegið, með óbeinum hætti að Jóni Ólafssyni í ræðu á Hólahátíð 15. ágúst (stuttu eftir að tilkynnt var um eigendur Orca). Davíð flutti aðalræðuna á Hólahátíðinni og hafði uppi varnaðarorð: Fargi var létt af frjálshuga fólki um allan heim þegar múrinn féll og kommúnisminn flaut yfir hrunið steypuvirkið og fjaraði út. En það mikla land Rússland með öllum sínum náttúrukynstrum og kostumfærekki notið sín, því stjórnkerfið og efnahagslífið nær ekki að þroskast og virðist um þessar mundir einkum lúta lögmálum glæpalýðs og eiturlyfjabaróna. Blóðpeningar þeirra flæða um Evrópu og skapa þar ótta og öryggisleysi. Menn sem engar leikreglur virða, leitast við að þvo illa fengið fé sitt í fjármálakerfum þjóðanna. Margir stjórn- málaforingjar í Evrópu telja þetta mestu ógnun sem nú sé við að eiga á Vestur- löndum. Davíð taldi að íslendingar, sem hefðu nýlega opnað hagkerfið, yrðu að gæta þess að verða ekki leiksoppar glæpamanna. Efna- hagskerfið verði að vera opið og einfalt, en um leið gagnsætt og byggt á trausti. Lykil- orðið í huga Davíðs var traust. ÞJÓÐMÁL sumarhefti 2016 45
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.