Þjóðmál - 01.09.2018, Blaðsíða 6

4 ÞJÓÐMÁL Haust 2018
Í ritstjórnardálkinum Fjölni var í síðasta tölu­
blaði Þjóðmála fjallað um störfin sem kunna
að hverfa á næstu árum. Það gerist að miklu
leyti vegna fjórðu iðnbyltingarinnar en einnig
með sívaxandi kröfum um hærri laun.
Fjölnir sagði í grein sinni: „Vinnumarkaðurinn
er sífellt að taka breytingum og enginn veit
hvernig hann mun líta út eftir nokkur ár. Í dag
er til fjöldinn allur af störfum sem voru ekki
til fyrir 20 árum og fyrir 20 árum var til mikið
af störfum sem eru ekki til í dag. Á þessu
virðast stjórnmálamenn hafa takmarkaðan
skilning og svo virðist sem forystumenn
verkalýðsleiðtoga hafi hann ekki heldur.“
Þetta sýndi sig meðal annars þegar þingmenn
og heilu sveitarfélögin fóru að býsnast yfir
því að tryggingafélagið VÍS ákvað að loka
sumum af útibúum sínum á landsbyggðinni
(í framhjáhlaupi má nefna að VÍS rekur eitt
þjónustuútibú á öllu höfuðborgarsvæðinu).
Samskipti með tryggingar fara að nær öllu
leyti fram í gegnum netið nú til dags og
þörfin fyrir rekstur sérstakra útibúa verður
sífellt minni.
Sjálfsagt finnst fólki þægilegt að eiga sinn
þjónustufulltrúa þegar eitthvað kemur upp á
og enn betra er að vera málkunnugur honum
eða henni. En fæstir eru til í að greiða hærri
iðgjöld til að halda starfsgildinu í heima­
byggð. Hver á þá að bera kostnaðinn af því?
***
Það er líka ákveðin kaldhæðni fólgin í því
að sjá stjórnmálamenn býsnast yfir því að
fyrirtæki hagræði í rekstri sínum með þessum
hætti. Stjórnmálamenn á Alþingi hafa lítið
gert til að bæta rekstrarskilyrði fyrirtækja á
síðustu árum. Tryggingagjaldið vegur þar
þyngst, en það hefur lítið lækkað og mun
aðeins lækka í hægum skrefum næstu árin.
Tryggingagjaldinu var upphaflega ætlað
að fjármagna atvinnuleysisbætur en þegar
atvinnuleysið hvarf ákváðu stjórnmálamenn
að viðhalda háu tryggingagjaldi og nota
fjármagnið í alls konar önnur verkefni. Við
þetta bætist ýmiss konar regluverk, eftirlits­
iðnaður og fleira sem kemur á færibandi frá
stjórnmálamönnum með tilheyrandi kostnaði
fyrir fyrirtæki.
Sveitarfélögin eru heldur ekki saklaus.
Fasteignagjöld atvinnuhúsnæðis hafa hækkað
umtalsvert með hækkandi fasteignamati.
Ef það væri einhver alvöru samkeppni á
milli sveitarfélaga um að halda fyrirtækjum í
heimabyggð myndu þau byrja á því að lækka
álagningu fasteignagjalda. Næsta skref yrði
að einfalda stjórnsýsluna til að gera hana
skilvirkari.
Í stuttu máli geta stjórnmálamenn ekki bæði
haldið sköttum og gjöldum háum og á sama
tíma skammað fyrirtæki fyrir að hagræða í
rekstri. Stjórnmálamenn eiga það ekki inni að
tala með þessum hætti.
Nú þurfa allir launþegar að spyrja sig að því hvort þeir séu tilbúnir að leggja heimilis­
bókhaldið undir til að fara í stríð með foringjum VR, Eflingar og annarra verkalýðs­
félaga sem binda bagga sína ekki sömu hnútum og samferðamennirnir.