Þjóðmál - 01.09.2018, Blaðsíða 7

ÞJÓÐMÁL Haust 2018 5
***
Að því sögðu stendur VÍS vissulega frammi
fyrir þeirri áskorun að viðhalda góðu sam­
bandi við viðskiptavini sína, hvar sem þeir
búa. Það sama má segja um önnur trygginga­
félög og banka, en í báðum greinum hefur
þjónusta og afgreiðsla færst í auknum mæli á
netið með tilheyrandi fækkun starfa. En það
er áskorun fyrirtækjanna, ekki stjórnmála­
manna. Ég hef ekki enn hitt þann forstjóra
sem ekki hefur brennandi þrá fyrir því að
gera vel við viðskiptavini sína.
***
Ég hef heldur ekki hitt þann forstjóra sem
nýtur þess að segja upp fólki. Að segja upp
starfsmanni er sársaukafull aðgerð og er ekki
tekin af léttúð.
En við erum aðeins að sjá upphafið að
hagræðingarferlinu. Hvort sem það eru
tryggingafélög, flugfélög, bankar, framleiðslu­
fyrirtæki, þjónustufyrirtæki eða hvað annað
– allir þurfa að hagræða og það er stundum
gert með sársaukafullum aðgerðum. Það
eru aðeins ríkisfyrirtæki og aðrar opinberar
stofnanir sem geta haldið áfram óbreyttum
rekstri, því ríkið passar upp á þau.
***
Aftur að verkalýðshreyfingunni. Hér var,
meira í gamni en alvöru, minnst á ríkidæmi
Halldórs Laxness. Það verður þó ekki af
Halldóri tekið að hann aflaði auðæfa sinna
með ritverkum og lifði í vellystingum.
Það var þó undantekningin frá reglunni. Nú
hafa sósíalistar nútímans tryggt sér aðgang
að digrum sjóðum verkalýðshreyfinganna
eftir að hafa tekið þau yfir. Það stefnir í að
áhugaleysi launamanna á störfum verkalýðs­
félaganna komi í bakið á þeim sjálfum, enda
hafa þeir sem nú stýra félögunum náð kjöri
með afar lítið umboð á bak við sig. Það
hversu lítil þátttaka hefur verið í kjöri forystu­
manna verkalýðshreyfinganna gefur ágæta
mynd af hagsældinni hér í landi (þegar fólk
hefur það gott er það lítið að hugsa út í
valdabaráttu innan verkalýðsfélaga). Þrátt
fyrir takmarkað umboð tala leiðtogar helstu
verkalýðsfélaga með digurbarkalegum hætti
um menn og fyrirtæki og stefna um leið
atvinnulífinu í heild sinni í mikla hættu.
Það má ekki gleyma því að launþegar eru
hluti af atvinnulífinu og það eru þeir sem fjár­
magna verkalýðsfélögin. Meginþorri félags­
manna í verkalýðsfélögum er þar til að geta
leigt sér sumarbústað, fá styrk úr sjúkrasjóði
og annað tilheyrandi.
Nú þurfa allir launþegar að spyrja sig að því
hvort þeir séu tilbúnir að leggja heimilis­
bókhaldið undir til að fara í stríð með
foringjum VR, Eflingar og annarra verkalýðs­
félaga sem binda bagga sína ekki sömu
hnútum og samferðamennirnir. Ef svarið er
já er rétt að upplýsa að ef stríðið vinnst tapa
samt allir nema Gunnar Smári Egilsson.
Ætli svarið sé þá enn já?
***
Og að lokum. Nú í október verða liðin tíu ár
frá hinu svokallaða hruni. Nú er í fyrsta sinn
birtur greinaflokkur í Þjóðmálum þar sem
nokkrir höfundar voru beðnir um að skrifa
um sama málefnið, Áratugur frá hruni. Það
er nauðsynlegt að greina eftirmála hrunsins
með réttum hætti, en nú í október verður að
öllum líkindum fjallað um hrunið frá ýmsum
sjónarhornum, misgóðum.
Gísli Freyr Valdórsson