Þjóðmál - 01.09.2018, Blaðsíða 42

40 ÞJÓÐMÁL Haust 2018
Sjálfstæðisflokkurinn
kjölfesta á umbrotatímum
Snúum okkur nú að öðru. Í október verða liðin
tíu ár frá hruni íslensku bankanna og það eru
enn margir sem kenna Sjálfstæðisflokknum um
hrunið. Mun flokkurinn ná sér af því fylgistapi
og þeim skakkaföllum, ef þannig má að orði
komast, sem hann varð fyrir þá?
„Auðvitað vildi ég að við hefðum á þessum
tíma sem liðinn er tryggt okkur meira fylgi
en við höfum séð í síðustu kosningum,“ segir
Bjarni.
„Það verður hins vegar ekki horft framhjá
því að þegar flokkunum fjölgar og atkvæðin
dreifast öðruvísi hefur það áhrif á alla flokka.
Hér er nærtækt að benda á að fjórir af átta
flokkum á Alþingi hafa orðið til frá 2012. Þrír
af þessum fjórum buðu í fyrsta sinn fram
2016 eða 2017. Þetta sýnir mikla gerjun og
breytingu í samfélaginu. Tækifæri Sjálfstæðis­
flokksins liggur meðal annars í því að vera
kjölfesta á umbrotatímum. Fyrir þessu fann
ég mjög sterkt 2016 en kosningarnar 2017
voru um margt fordæmalausar. Til framtíðar
er það í okkar höndum hvernig fylgið þróast.
Við getum aftur náð fyrri styrk en við megum
ekki gefa okkur í eina mínútu að við eigum
einhvern tiltekinn stuðning vísan.”
Eru menn þá með óraunhæfar væntingar um
það fylgi sem flokkurinn hafði áður?
„Mér finnst of algengt að menn leiti til
gamalla slagorða eða baráttumála sem við
tilteknar aðstæður voru grunnur að góðum
stuðningi. Það sem ég á við er að við vinnum
ekki stuðning með slagorðunum einum
saman. Þetta er annað samfélag í dag og aðrir
kjósendur. Maður heldur ekki þræði í samtali
við kjósanda nú með því einu að rifja upp
einhverja hluti sem gerðust fyrir einhverjum
áratugum,“ segir Bjarni.
„Við þurfum að vera leiðandi, í umræðu og
verkum, á grundvelli þeirra gilda sem við
stöndum fyrir. Það er viðstöðulaust verkefni,
þó svo að viðfangsefnin breytist. En maður
þarf að hafa skýra framtíðarsýn og getu til að
kynna hana eftir réttum leiðum. Það breytist
hins vegar ekki yfir tíma að við viljum hafa
hvetjandi umhverfi, trúa á einstaklinginn,
framtakssemi hans. Að skattar verði að vera
hóflegir, að ríkið megi ekki vera alltum­
lykjandi og að kraftmikið atvinnulíf sé
forsenda velferðarinnar. “
Maður veltir því þó ósjálfrátt fyrir sér hvort
hugmyndafræðin gleymist eða verði útundan í
daglegu amstri stjórnmálanna. Gefst mönnum
nægur tími til að huga að hugmyndafræði og
framtíðarsýn?
„Mér finnst ég vera í stöðugum tímaskorti.
Það hefur sýnt sig að til að endurnýja sig þarf
maður hreinlega að taka frá tíma til að róa
hugann eftir verkefni hversdagsins og skapa
rými til að sinna hugmyndafræðinni,“ segir
Bjarni.
„Í hvert sinn sem ég stíg aðeins út úr hinu
dagsdaglega amstri, hvort sem ég fer í frí,
geng á fjöll hér innanlands, fer í flug eða
er í bíl á leiðinni út á land – bara aðeins út
úr hringiðu ráðuneytisins, þá byrja hug­
myndirnar að flæða. Það er auðvelt að kafna
í stjórnsýslunni í ráðuneytinu en það er
nokkuð sem allir ráðherrar verða að gæta sín
á. Við berum ábyrgð á hugmyndafræðilegri
þróun og því að byggja undir framtíðarsýn
á þeim sviðum sem mestu máli skipta fyrir
Íslandi. Oft er hugmyndafræðin auðvitað
fólgin í þeim verkefnum sem við erum að
sinna, en framtíðin er alltaf skammt undan
með nýjum verkefnum og kröfum. Ég held að
við getum sagt það um þessi stóru mál sem
hefur þurft að leysa frá því að við komum
aftur inn í ríkisstjórn, bæði uppgjörið við
slitabúin, afnám hafta, lögin um opinber
fjármál, skuldaþróunin, fjármálareglurnar –
þetta eru allt dæmi um mál þar sem maður
þarf að hafa framtíðarsýn til þess að geta sett
verkefnið af stað. Við höfðum og höfum þá
framtíðarsýn.“