Þjóðmál - 01.09.2018, Side 64

62 ÞJÓÐMÁL Haust 2018
Skattlagning á sjávarútveg hefur í áratugi
verið umdeilt pólitískt málefni. Með tímanum
hafa stríðandi fylkingar á Alþingi, og meira
að segja Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi
að því er virðist, sæst á að sjávarútvegur
eigi að greiða gjald til ríkisins fyrir nýtingu
Íslandsmiða. Hin pólitíska umræða í dag snýr
því fyrst og fremst að útfærslu og fjárhæð
veiðigjalds fremur en tilvist þess og þjóð­
hags legrar hagkvæmni slíkrar skattlagningar.
Sitt sýnist hverjum um ágæti þeirrar þróunar
en hér er lagt mat á gildandi lög um veiði­
gjald og ýmsa galla við útreikning gjaldsins
sem vert er að taka til endur s koðun ar svo
að veiðigjaldið sé sanngjarnara og nái betur
tilætlan sinni, að taka mið af afkomu í sjávar­
útvegi.
Höfundur telur ekki að svo stöddu tilefni til
þess að leggjast í heildarendurskoðun á því
hvernig staðið er að skattlagningu á þeim
sem nýta fiskveiðiauðlindina. Ýmsar tillögur
hafa verið lagðar fram í þeim efnum, eins
og t.d. að útgerðir greiði einfaldlega hærri
tekjuskatt eða að tiltekið hlutfall aflaheimilda
renni til ríkisins á hverju ári og séu í kjölfarið
settar á uppboð. Vandamálið við að breyta
núverandi fyrirkomulagi á skattlagningu er
að pólitísk áhætta af slíku er mikil.
Ingvar Smári Birgisson
Meinbugir veiðigjalds
Sjávarútvegur
Skip í Reykjavíkurhöfn. Í grundvallaratriðum felur veiðigjald í sér skatt sem lagður er á eigendur íslenskra fiskiskipa sem
stunda veiðar á nytjastofn um sjávar. Þrátt fyrir að veiðigjald sé gjald að nafninu til er um skatt að ræða. (Mynd: VB/HAG).