Þjóðmál - 01.12.2019, Blaðsíða 62

60 ÞJÓÐMÁL Vetur 2019
Sem fyrr segir reykti hann upp undir tíu
vindla á dag, en þó ekki alla upp til agna.
Hann átti það til að tyggja endann á þeim
og leyfa sumum þeirra að brenna upp. Hann
bjó sjálfur til aukalag á vindlana, sem kallað
er bellybando (það er í raun ekki til neitt
íslenskt orð yfir það). Það var brúnn pappi
sem hann vafði utan um endann á vindlum
sínum. Churchill klippti aldrei vindlana sína
þrátt fyrir að hafa fengið gefins ógrynni af
vindlaklippum í gegnum tíðina. Hann lét sér
nægja að vefja þá með fyrrnefndu lagi.
Forsetarnir engu sér vindil,
en ekki lengur
Það eru þó fleiri þekktir stjórnmálamenn 20.
aldar sem nutu þess að fá sér vindil. Flestir
forsetar Bandaríkjanna reyktu vindla, ýmist
að staðaldri eða við sérstök tilefni. Þeir Calvin
Coolidge og Herbert Hoover reyktu báðir
vindla að staðaldri. Coolidge byrjaði daginn
iðulega á því að fá sér vindil og var duglegur
að bjóða upp á vindla á fundum. Hann leit á
vindla sem ákveðið vopn í erfiðum viðræðum
við aðra stjórnmálamenn. Það að geta tekið
upp vindil, boðið með sér og kveikt í fyrir
aðra gat verið byrjun á góðum samræðum.
John F. Kennedy var einnig mikill unnandi
góðra vindla. Hans uppáhaldstegund var H.
Upmann Petit Corona frá Kúbu. Kennedy var
ekki stórreykingamaður, en fékk sér þó vindil
nær daglega. Fræg er sagan af því að áður en
hann undirritaði viðskiptabann á Kúbu árið
1962 bað hann fjölmiðlafulltrúa sinn, Pierre
Salinger (sem einnig var vindla áhugamaður)
um að verða sér úti um eins mikið magn og
hægt væri af kúbversku vindlategundinni.
Salinger náði að verða sér úti um 1.200 stykki
áður en Kennedy skrifaði undir bannið.
Seinna sama ár fór Salinger til Moskvu og
átti þar fund með Nikita Khrushchev. Í lok
fundarins afhenti Khrushchev honum vindla
frá Kúbu (sem þá voru orðnir ólöglegir í
Bandaríkjunum), 250 stykki.
John F. Kennedy var einnig mikill unnandi góðra vindla. Hans uppáhaldstegund var H. Upmann Petit Corona frá Kúbu.