Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Síða 24

Múlaþing
Magnús Pálsson. Reykjavík 1983, s. 46-57.
Armann Halldórsson valdi efni og bjó til
prentunar.
Islenskar þjóðsögur og sagnir I—XI. Safnað hefir
og ski'áð Sigfús Sigfússon. Ný útgáfa. Oskar
Halldórsson, Grímur M. Helgason og Helgi
Grímsson bjuggu til prentunar. Reykjavík
1982-1993.
Jón Jónsson. Lífs- og œfisaga Magnúsar Páls-
sonarlll. Eptir Jón Jónsson lækni. Blanda IV.
Reykjavík 928-1931, s. 35-J6.
Jónas Hallgrímsson. Ritsafn. Ljóðmœli. Tómas
Guðmundsson gaf út. Reykjavík 1948, s.
275.
Jónas Hallgrímsson. Ritverk I. Ljóð og lausamál.
Ritverk II. Bréf og dagbækur. Ritverk IV. Skýr-
ingar og skrár. Reykjavík 1989.
Magnús Pálsson. Lífs- og œfisaga Magnúsar Páls-
sonar I. Sannferðuglega sögð og skrifuð af
honum sjálfum, sem hann frekast man nú á
hans 50. aldursári. Prentuð eptir handriti í Lbs.
2169 4 ,0. Blanda IV. Reykjavík 1928-1931,
s. 1-17.
Páll Eggert Olason. Islenzkar æviskrár II. Reykja-
vík 1949, s. 368.
Oprentaðar heimildir
Húsvitjunarbók Guttorms prófasts Þorsteinssonar
á Hofi 1827. Kirknasafn. Hof í Vopnafírði
BC/2. Húsvitjunarbók 1820-1830. Þjóð-
skjalasafn Islands.
Sag, Abendsterne - Þorsteinn Valdimarsson
í Múlaþingi 26,1999 birtist skemmtileg grein
eftir Gunnar Guttormsson, um kynni hans
af skáldinu Þorsteini Valdimarssyni í Mörk-
inni á Hallomisstað 1958, skáldskap hans og
lagasmíð. Þar segir Gunnar að Þorsteinn hafí
vandað mjög til ljóða sinna og nostrað við
þau:
„En stundum var eins og Ijóðin yrðu til
svona allt að því á stundinni. Eg minnist í
þessu samhengi eins kajfitíma úti í Parti; við
vontm áreiðanlega ekki í akkorðiþann dag. I
stað þess að setjast niður með okkur vinnu-
félögunum, eins ogvenjulega, gekk Þorsteinn
itpp í skóg og dvaldistþar alllengi. Hann kom
til baka með bréfmiða I hendi. A honum var
lítið Ijóð á þýsku, skrifað með rauðu bleki.
Þorsteinn gaf mér miðann þegar hann hafði
raulað lagið nokkrum sinmtmf (Bls. 19)
Þessi bréfmiði kom óvænt í leitimar þegar
Gunnar var að huga að rnyndum í greinina uppi
á hálofti í húsi sínu í Reykjavík, eins og nánar
segir í rammaklausu á bls. 18 í Múlaþingsheft-
inu. Þar birtist svarthvít mynd af miðanum, en
þar er rauða letrið svo dauft að það er nánast
ólæsilegt. I klausunni stendurm.a.: „Lagið er
hérfœrt á nótur eins og ég man þaðP Hins
vegar fylgja engar nótur. - Fyrir mistök birtist
nótnalínan ekki með greininni.
Níræðisafmælis Þorsteins var minnst með
sérstakri dagskrá í Menntaskólanum á Egils-
stöðum 2. nóv. 2008, þar sem Gunnar hélt
erindi um skáldið. Af því tilefni kom okkur
saman um að birta umrætt kvæðiskom í Múla-
þingi, með smábreytingu sem Gunnar telur sig
muna að skáldið hafi gert á því. Laglínan er
einnig birt hér eins og Gunnar man hana, en
Reynir Jónasson organisti aðstoðaði hann við
að ski'ifa nóturnar.
Athyglisvert er að Þorsteinn orti þetta ljóð
áður en hann tor til Þýskalands, en þar dvaldi
hann við tónlistamám í Leipzig á árunum 1959
- 61. Ekki er vitað til að hann hafí ort fleiri ljóð
á þýsku, þó það geti vel verið, en hins vegar
þýddi hann ljóð eftir ýmsa þýska höfunda.
Helgi Hallgrímsson
22