Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Qupperneq 30

Múlaþing
Júlíus Símonarson (stundum kallaður Júlíus
Rafn). Hann hafði áður búið um tíma á Vind-
heimum í Skagatirði. Hvað sem veldur hefur
Vindheimur okkar Norðfírðinga ávallt heitið
svo í eintölu, þótt fleirtölumyndin sé notuð í
Skagafirði. Miðhús er einnig eintölumynd.
Augljóst má vera að húsnæði Vindheims
og jarðarskikinn sem fylgdi, hefur áður verið
hluti af Ormsstaðalandi sem og land Mið-
húss, sem rætt verður nánar á eftir, því að
mörk Ormsstaða og Ness (með hjáleig-
unni Naustahvammi) voru við Naustalæk
(Naustahvammslæk, skv. landamerkjabók).
Þess má geta að í þinglýsingabók er gerð sú
athugasemd að Vindheimur sé kirkjujörð,
enda voru Ormsstaðir kirkjujörð fyrr á tíð.
I þinglýsingabók er sagt beinum orðum að
Miðhús sé úr Vindheimslandi, enda staðsett
innan við Naustahvammslæk.
Guðríður Hjálmarsdóttir og Halldór Asmundsson,
Vindheimi. Eigandi myndar: Jóhanna Stefánsdóttir.
í minni tíð bjuggu í Vindheimi Halldór
Asmundsson og kona hans Guðríður Hjálm-
arsdóttir ásamt ijölskyldu. Þau bjuggu í vest-
urhluta hússins (innendanum). I austurpart-
inum bjuggu Elías Jónasson og kona hans
Þórunn Björg Björnsdóttir ásamt börnum
sínum.
Þó ekki væru húsakynni mikil í Vindheimi
var þar fjölmenni, þegar ég fór að muna eftir
mér. Halldór og Guðríður áttu 7 böm á ýmsum
aldri, 5 dætur og 2 syni. Dætumar hétu Þór-
unn, sem var elst, fædd 1907, síðan Guðný,
Lára, Rúna Vigdís og Svanbjörg (Svana),
sem var yngst barnanna, fædd 1923. Synirnir
vom Stefán og Gísli. Ég hafði talsverð kynni
af Halldóri og Guðríði og börnum þeirra.
Lára og Rúna voru vinnukonur hjá okkur á
Bjargi áður en þær giftust. Þær voru í miklu
uppáhaldi hjá móður minni, enda glæsilegar
stúlkur og kunnu sig vel. Lára var sú eina af
systrunum sem alltaf átti heima á Norðfirði,
gift Bjarna Guðmundssyni frá Sveinsstöðum.
Stefán Halldórsson bjó alltaf á Norðfirði.
Kona hans var Pálína, dóttir Páls í Hrauni,
sem var e.k. búnaðarráðunauturNorðfirðinga
og dýralæknir í viðlögum, kominn norðan úr
Borgarfirði eins og fleiri góðir Norðfirðingar
þeirra ára. Gísli í Vindheimi var ætíð búsettur
á Norðfirði, en dó á besta aldri ókvæntur og
bamlaus. Þótt Gísli væri nokkrum ámm eldri
en ég, vorum við oft saman og kom ég þá
iðulega í eldhúsið hjá Guðríði og naut þar
góðgerða. Hún var Vestmannaeyingur, gerð-
arleg og góð kona. Hún stundaði saumaskap
og saumaði ýmislegt á mig og Kristján bróður
minn.
Einu sinni, og það man ég vel, gerði ég
uppreisn gegn áformum mömmu að Guðríður
saumaði á mig buxur, reyndar síðbuxur, enda
var ég þá kominn á sjöunda árið. Ástæðan
fyrir uppreisn minni var sú að vinur minn og
jafnaldri, Maggi Hermanns í Hruna, síðar
rafveitustjóri, átti þess ekki von að fá nýjar
buxur þetta haust og sagði ég mömmu að ég
28