Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2010, Qupperneq 54

Múlaþing
Ibúðarhúsið í Skuld. Eigandi myndar: Skjala- og myndasafn Norðfjarðar.
Þegar kom út fyrir Gúanó var þar fyrir eitt
byggt ból áður en Strandarhúsin tóku við. Þar
bjuggu Asmundur Guðmundsson og kona
hans Sigurbjörg Eiríksdóttir og kölluðu býli
sitt í Skuld. Asmundur gerði út lítinn vélbát
og hafði nokkum heimabúskap. Hann átti að
sjálfsögðu sjóhús og bryggju og virtist búa vel
að sínu. Þau hjón áttu nokkrar dætur, sem ég
man lítið eftir, þær vom miklu eldri en ég og
fluttust snemma að heiman. Hins
vegar voru synimir tveir, Eiríkur
og Stefán á svipuðu reki og ég og
þeir voru góðir kunningjar mínir.
Eftir að ég fluttist frá Norðfirði
man ég ekki til að ég hafi nokkru
sinni hitt þá bræður. Eiríkur mun
hafa búið á Norðfírði alla ævi, en
Stefán fluttist suður, held ég, og
var sjómaður að atvinnu. Eiríkur
í Skuld var prakkari í sér, en ekki
meinlegur. Hann hafði gaman af
að þrasa við fólk og skýra málin
á sinn hátt. Einhvem tíman voru
menn að ræða skammdegið og
lengd þess og þá einkum hve-
nær sæist til sólar, það væri misjafnt eftir
bæjum og húsum. En á eitt sættust allir, að
alltaf kæmi sólin upp á sama mánaðardegi
ár eftir ár miðað við bæi og hús. Hver bær,
hvert hús átti sinn fasta sólarupprisudag. Ekki
féllst Eiríkur á þetta. Hann sagði að það væri
breytilegt eftir árum hvaða dag sólin kæmi
upp í Skuld. Þá greip einhver viðstaddur fram
í, líklega Reynir Zoéga: „Þetta er skiljanlegt.
Skuldin er á hlaupareikningi.“
- Þessa sögu sel ég ekki dýrari
en ég keypti hana!
Þess má geta að á strönd-
inni milli Gúanós og Skuldar var
starfandi eitt atvinnufyrirtæki,
Lifrarbræðslan, sem Níels
Ingvarsson, móðurbróðir minn
stjórnaði í fyrstu, en bræðslu-
maður þar og bílstjóri var lengi
Erlingur Olafsson sem síðar
var framkvæmdastjóri bræðsl-
unnar, en var líka trésmiður,
enda verksígjarn maður og
dugandi, sem söng hástöfum
við vinnu sína í grútarbræðsl-
Sigurbjörg Eiríksdóttir og
Asmundur Guðmundsson,
Skuld.
52