Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Síða 21

I
Frammi fyrir Forsæfis -’lSS-ÍSSS. (,I. i3—i4.)
„Kallað er í kóngsgarði enn“, sagði ritstjórinn við mig í símanum í gærkvöldi. „Hvað er nú?“
spurði jeg. „Forsætisráðherrann vill endilega, að þú talir líka við sig“. „Og hvenær á jeg að gera það?“
„Ja, það er nú verkurinn. Hann sagðist engan tíma hafa afgangs, nema ef þú gætir fundið sig upp í
Stjórn, þegar kirkjuklukkan er 6, í fyrramálið". „Hver andskotinn! J’eld það sje þá best að fara að
sofa strax, ef jeg á að geta skreiðst á lappir fyrir þann tíma; góða nótt!“
Svo er ekki að orðlengja það, að klukkan rúrnl. 6 í morgun var jeg kominn inn að sjálfu forsætinu.
„Seinn til slíks móts, lítill sveinn“, sagði Tryggvi, „klukkan er 4 mínútur yfir 7“. „Nei, ekki
nema sex“, svaraði jeg. „Veit jeg það, en mín klukka er farin að ganga átta. Það er nefnilega búmanns-
klukka og það ættu allar klukkur að vera hjer á landi. Altaf hafði jeg það soleiðis, þegar jeg var á
Hesti, eða „til Hest“, eins og dönsku dagblöðin hjer í bæ mundu kalla það.....Og hjer er jeg búinn að
púla í meira en 3 tíma í morgun“. „Hvað er þetta, þurfið þjer ekkert að sofa, maður guðs? .... og lif-
andi“, bætti jeg við.....„Jeg sef aldrei nema tvo tíma á sólarhring. Napoleon þurfti 5 tíma svefn, því
ætti jeg að þurfa meira en tveggja? Jeg skal segja yður það, Eyvindur, að það dugar andskotann ekki
að vera altaf sofandi, ef maður ætlar að stjórna víðlendu konungsríki og lOOOfalda sínar 2 merkur eða
hálfa kílógramm, „því margs þarf búið með“, eins og stendur í Sturlungu".
„Jeg held, að okkur Dagsbrúnarmönnum mundi þykja þetta stíft um beðið“, sagði jeg, „en sofið
þið allir svona lítið, ráðherrarnir?“
„Jónas sefur hálftíma lengur en jeg, en .... hann hugsar líka so ansi mikið“.
„Já, vel á minst með hann Jónas; er hann ekki ansvítans ári ráðríkur?“
„Jú“, svaraði Tryggvi, „víst er hann ráðríkur, það er að skilja, ríkur af ráðum, hefir ráð undir
hverju rifi. Annars segi jeg bara, eins og stendur í Sturlungu, „að jeg skal aldrei leggja öfugt orð til
hans ódrukkinn“, og mun jeg þar reynast „óljúgheitur" eins og altaf".
„Hvert er nú síðasta stórvirkið, sem þið hafið unnið, ykkur til ágætis, landi og lýð til blessunar,
en andskotanum og íhaldinu til ergelsis?“ spurði jeg, og stóð á öndinni af forvitni.
„Vitið þjer það ekki, Eyvindur? Það skuluð þjer þó svei mjer fá að heyra“. Og ráðherra-ásjón-
an varð eins og sólskinsblettur í heiði, eða freyðandi kampavínsglas.---------„Það er þetta með „þá
rauðu“, eins og þeir kalla skrifstofuna hans Jónasar.---------Við erum sem sje búnir að korktrekkja
hana, .... og Morgunblaðið er alveg snarvitlaust, út af því að íhaldið skyldi aldrei hafa látið sjer
hugkvæmast þetta; .... því nú, loksins, sjer „Dótið“, hvernig leyndarmálin hafa altaf lekið út úr
Stjórnarráðinu. En .... hann Jónas litli þekti nú alt sitt heimafólk .... því „hann köllum vjer fólk-
nárung“, mundi Snorri hafa sagt, .... og þar að auki hatar hann allar hvíslingar eins og sjálfan ræk-
allann, og vill endilega mega tala fullum hálsi og „fyrir opnum tjöldum“, eða a. m. k. korktjöldum“.
„En kostar þetta ekki eitt heitasta horngrýti?“ spurðum vjer......„Jeg hjelt þó, að korkið væri
elcki gefið í þessari tappa-vandræða-tíð“. á i1 r^-isiíj
„Nei, .... og það er nú einmitt það, sem íhaldinu gremst mest af öllu.......Við vorum nefni-
lega svo ansi út undir okkur, að við notuðum tappana úr flöskunum, sem hann Pjetur og hann Felix
tæmdu hjerna á dögunum.........En nú erum við líka alveg vita-tappalausir, fyrir bragðið, og getum
Háttvirtu kjósendur! Nú eru margir nýjir frambjóðendur í kjöri, sem vilja vinna að því að mynda
nýja stjórn, og segjum vjer því eins og kerlingin: Ljelegir voru þingmenn áður, lakari komu á eftir, en
lakastir eru þeir síðustu; vond var stjórnin fyrrum, verri kom á eftir, en verst er sú síðasta, og því ekki
að vita nema einhver árinn sjálfur komi í staðinn, ef farið er að breyta til. Og hugsið ykkur á því herr-
ans hátíðarári, 1930, ef svo tækist til. Þó skal það skýrt fram tekið, að þessu er ekki beint til Sigurð-
ar Eggerz, sem allir þekkja og vita, að var aðeins einn af hinum verri.
Kjósið því íhaldsmenn, kjósið framsóknarmenn, kjósið bolsana, kjósið frelsishersbankamenn, en
aðeins þá sömu og áður voru. Engar breytingar á þingmönnum, engar breytingar á stjórn, því altaf
getur versnað.
Ihugið þetta vel, háttvirtu kjósendur, er þjer gangið að kjörborðinu. Alt óbreytt!
Stjórnmálaritstjóri Spegilsins.
17