Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 111

Vjer ákærum.
Fyrir skömmu, þá er útvarpsumræður hófust fyrir kosn-
ingarnar, framdi útvarpið það gerræði að neita flokki þjóðern-
issinna að taka þátt í þeim umræðum, enda þótt vitanlegt sje,
að þeir hafa einn heilan mann í boði við kosningarnar. Mælist
þetta hvarvetna illa fyrir, sem von er til. Spegillinn, sem allra
blaða best beitir sjer fyrir hugsanafrelsi, leyfir sjer hjermeð
að víta þetta upp á hið allra ákveðnasta, því oss er kunnugt
um, að Gísli Bjamason á enn mikið eftir ósagt, sem synd væri
að fjelli í grýtta jörð eða milli þyrna. Morgunblaðið, sem senni-
lega hefði verið til í að víta þetta undir venjulegum kringum-
stæðum, af því útvarpið er annarsvegar — hvað gerir það? Nú
skulu menn heyra: Á laugardagskvöldið var bauð Balbo ráð-
herra hinn ítalski nokkrum foringjum úr hreyfingunni að líta
inn til sín og skeggræða um situasjónina. (Balbo er með skegg
og getur því skeggrætt, og hinir geta þó altaf hlustað á). Fór
Gitler þangað ásamt Helga í ketinu og tveim öðrum, sem vjer
höfum ekki heyrt nafn á, og hafa því sennilega verið eitthvað
lægra settir en þessir tveir. Hlustuðu þeir á Balbo mæla um
stundarsakir, og gengu síðan af fundi hans hrestir og endur-
nærðir, ekki síður en Jón heitinn Arason, er hann í sínum
mestu þrengingum fjekk brjefið frá páfa. En þá kom hitt
vandamálið, að fá þetta flutt til alþjóðar. Var farið í Morgun-
blaðið og beðið að tilkynna þetta, en Jón fór undan í flæmingi
og kvaðst ekki hafa fengið neinar ordrur þar að lútandi frá
Valtý, og því ekki geta skýrt frá þessum viðburði. Vísir og
frjettastofan komu með einhverjar álíka gildar útflúgtir, svo
alþjóð fengi sennilega aldrei að vita um þennan frama Gitlers,
ef ekki Spegillinn hlypi hjermeð undir bagga. Skal það sagt
hreyfingunni til bendingar framvegis, að ef hin blöðin ætla
sjer að þegja hana í hel, er ekki annað en koma til Spegilsins,
og mun hann jafnskjótt flytja fregnir frá henni, og jafnvel
myndir, þar sem það þykir við eiga. Sæll, Gísli!
ur og verður hræddur. Sá er bara munurinn, að hann getur stungið höfðinu niður í sandinn, en Magnús
hefir orðið að stinga sínum selshaus niður í gólfið í þingsalnum, sem að vísu er lagt vönduðum dúk og
ábreiðu, en mun samt vera óþægilegt viðkomu til lengdar, enda segist Magnúsi J. svo frá í sömu and-
ránni: „Þess er þó rjett að geta, að þegar leið á þingið, virtist krafturinn mjög þrotinn, og heyrðist þá
ekki nema einstöku „bops“ við og við“. !
1 þessari sömu grein stendur svo um viðureign M. G. og sósíalista: „Var Hjeðinn (svo — mál-
fræðin mun vera Moggans) Valdimarssyni sjerstaklega att á foraðið“. Að Hjeðinn er fífl er „selvfölge-
lighed“, sem Ásgeir Forsætiss hefði átt að fá að segja, en oss finst það koma úr leiðinlegri átt, er M. J.
kallar nafna sinn forað; að minsta kosti má oft satt kyrt liggja. ókunnugur lesandi gæti haldið, að
þeir Magnúsarnir ætluðu að bjóða sig fram hvor á móti öðrum og væri nú M. J. að undirbúa þann bar-
daga, í kristilegum anda. Þingmannaefni Sjálfstæðisflokksins ættu að reyna að sitja á strák sínum rjett
fram yfir kosningarnar, því nógur er tíminn til að skella hver á annan svívirðingum, þegar í þinghelg-
ina kemur.
107