Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Síða 135

Ríkiserfinginn. (VIII. 17.)
Það má vera rjett svona og svona atvinna, að vera íslenskur ríkiserfingi. í tilefni af hinum yfir-
vofandi arfi, má hlutaðeigandi ekki leggja fyrir sig neina skikkanlega atvinnu, sem aðrir menn, og svo
þegar arfurinn kemur — ja, þá tekur nú fyrst í hnúkana. Allir vita, hversu mikið íslenska ríkið myndi
leggja sig, ef það væri gert upp nú, og Kristján kóngur vor Islendinga lifir valla svo lengi, að ríkið
verði solvent og pósitívt, þegar ríkiserfinginn fer að taka við því. Og þó er nú þetta hreinasta smáræði
móti því, að þurfa að fara langt ferðalag norður í land og tala að staðaldri við Ásgeir Forsætiss, en
hafa Þorstein fyrv. tilv. þingmann Dalamanna til að hvíla sig á, þegar Ásgeir verður leiðinlegur um of.
Það er þó ekki svo að skilja, að þessir menn meini nokkuð ilt með þessu, en þeir bara geta ekki verið
skemtilegri.
1 för sinni til Norðurlands sá ríkiserfingi svart á hvítu, hvernig landafræði og íslandssaga er
kend í Laugaskólanum (hvorttveggja
eftir kenslubókum J. J.?). Þegar þar
var riðið í hlaðið, blakti þar danne-
brog, en íslenski fáninn sást aftur á
móti hvergi. Vissum vjer lengi, að
Ásgeir og samherjar hans eru dana-
sleikjur svo um munar, en að þeir
ljetu sleikjuskapinn koma upp um
sig slíkri heimsku og fáfræði, hafði
víst engum manni dottið í hug,
hversu lítið sem hann treysti þeim
til vits. — Hvort skólastjórinn er í
Reykjavík við ritstjórn Framsókn-
ar, og hafi þá einhver annar bjálfi
flaggað í umboði hans, kemur í sjálfu
sjer ekki málinu við. — En útkoman
af landafræðikenslu þar nyrðra verð-
ur þá sú, að vjer sjeum enn undir
stjórn dana. Þeim þýðir hvort sem
er ekki að bera það fyrir sig, að þeir
hafi verið að flagga fyrir sendiherra
dana, og sagt skítt með ríkiserfingj-
ann, af því hann var íslenskur, enda
þótt sumir gæti sjálfsagt trúað því.
Á leiðinni suður var skoðuð Vatna-
skógsgirðingin, þar sem Briem hefir
roiiurnar sínar. Hafði þeim farið vel
fram, síðan hann var þar seinast á
ferðinni. Síðan var haldið á herskipi til Reykjavíkur. — Næst hófst svo austurferðin. Þá var á Þing-
völlum jetið hið fræga brauð frá Vífli, sem Magnús dómsmála flutti á hnjám sjer að Geithálsi. Þarna
sjer maður, að Ihaldspartinum af stjórninni er betur lagið að spara en hinum tveim þriðjungunum, og
ekki er annars getið en að Magnús hafi skilað brauðinu jafn góðu, að minsta kosti átst það alt, ekki síð-
ur en frúkosturinn á Reykjum í Hrútafirði, sem mátti kosta hvað sem vildi, og matseljan gerði sjer
ferð eftir til Reykjavíkur.
1 norðurförinni var margt stórmenni með konungserfingjanum, en vjer nefnum ekki nöfn hjer,
nema hvað gustuk væri að taka fram, að Ingólfur í Fjósatungu var þar með. Hann gleymdist sem sje í
útvarpinu og varð að bæta honum við daginn eftir. Ýmsir hafa verið að finna að því, að ríkiserfinginn
skyldi ekki bíða þangað til seinna með þessa ferð, af því að Ásgeir hafði svo mikið að gera, og margir
telja ferðir sem þessa hjegóma einberan. Vjer erum ekki á sama máli, og Ásgeir heldur ekki. — Hann
fjekk hjer átyllu til að draga að halda aukaþing, svo það verður ekki fyrr en seint í haust. Af því leið-
131