Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 138

Kefspursmálið.
(IX. 18.)
Sigurjón á Álafossi rakst nýlega inn á skrifstofu vora, til þess
að ræða um pólitík og framtíð þjóðarinnar yfirleitt. Meðal annars
barst ketsölumálið í tal.
— Ket!! sagði Sigurjón, og fussaði við. — Menn tala um ket
eins og þetta væri einhver lífsnauðsyn — en hvað höfum við eigin-
lega við ket að gera? Sjálfur hefi jeg ekki bragðað ket í 16 ár og
held jeg þó heilsu og öllum þeim kröftum, sem jeg hefi brúk fyrir,
síðan jeg hætti að fást við íþróttirnar og annað þessháttar strit.
— Hvað viltu þá láta gera við ketið, og hvernig viltu fara að
því að framleiða ull, án þesS að ket sje þar nokkursstaðar nálægt?
— í útlandinu er ull ræktuð á ökrum og nefnist þá bómull; úr
henni eru unnin dýrindis fataefni, sem fullkomlega jafnast við okk-
ar íslensku dúka, og eru þeir þó heimsfrægir. Kindin er einn af þess-
um óþörfu milliliðum í verslun og framleiðslu, sem alt of mikið er
af á okkar landi. Það er mikil bót, að ketverðlagsnefndin hefir nú
hækkað ketið, svo að það er ókaupandi, a. m. k. fyrir Reykvíkinga,
og þetta verður eflaust til þess, að menn fara að nærast meira á
kartöflum og forfeðrasúpu (þ. e.
áasúpu; aths. vor), að ógleymdu
lýsi í eggjabikurum — svo nú mun
óhætt að vona, að bændur hætti
þessari ketframleiðslu, sjálfum
sjer og þjóðinni til eignatjóns og
heilsuspillis. Engin hressing jafn-
ast á við lýsi í eggjabikar. Það er
alt í senn: aflgjafi vöðvanna, hiti
blóðinu og smurning á liðamótin.
Jeg er viss um, að ef jeg hefði
neytt kets alla tíð, væri jeg orðinn
svo þungur á mjer, að jeg kæmist
ekki lengd mína í Fordinum —
sökum stirðleika og brjóst-
þyngsla.
Einn eggjabikar af lýsi á dag
— mundu það, segir Sigurjón um
leið og hann hoppar út um glugg-
ann.
Sigurjón át ket í Borgarnesi
Aldarafmæli. ro,«,
í 1. Mósebók, 40. kap., er getið um það, er bruggari og bakari Egyptalandskonungs fjellu í ónáð
hjá húsbónda sínum, og endaði það með því, að bruggarinn komst aftur í embætti sitt, en bakarinn var
hengdur, og bendir þetta ótvírætt til þess, að landinn hafi við efnarannsókn reynst góður — jafnvel
hörkugóður — en snúðarnir aftur á móti sviknir. Sannast hjer sem oftar, að „snemma beygist krókur-
inn til þess, sem verða vill“, eins hjá bakarastjettinni sem öðrum. Hvar sem prufur eru teknar af vin-
sældum bakarastjettarinnar, verður altaf það sama uppi á teningnum: stjettin er heldur illa þokkuð.
Hefir þetta gengið svo langt, að sá vondi sjálfur er í daglegu tali nefndur „gamli bakarinn“, og segja
fróðir menn, að honum sje ekki ver við annað viðurnefni, sem hann á, en þau eru annars mörg, og synd
að segja, að honum sjeu að jafnaði vandaðar kveðjurnar. Einnig er í daglegu tali sagt að baka einhverj-
134