Rauðka : úrval úr Speglinum - 01.06.1936, Qupperneq 160

(X. 23-24.)
Orrostan á Bolavöllum.
.... Óláfr muðr ok þeir Hrafnistumenn slógu tjöldum á Bolavöllum. Eru þeir kenndir
við Jón Bola, er var einn ríkr konungr í Bretlandi suðr, því at hann kallaðisk eiga landit,
ok hafði tekit í skuld. — Nú er at segja frá Hjaðningum. Þeir kómu flota sínum við Eyr-
ar, en þat er lx dægra sigling frá Garðaríki, sem nefnist Rússíá. Réðu þeir skipum sínum til
hlunns ok gengu á land. Tóku þeir strandhögg ok gerðu þingmönnum Hreggnasa goða en-
ar þyngstu búsifjar. Þar í f jörunni sáu þeir sveinstaula einn, er lék at skeljum ok kúfung-
um. Þá mælti Kaupa-Heðinn: „Svá lízk mér,
at sveinn þessi sé göfugrar ættar, ok mun oss
veiðr í hánum; skulum vér taka sveininn ok
pína til sagna“. Sveinnin kvazk heita Auga-
Steinn ok gæta fjár Hreggnasa, „em ek fóstri
hans, ok hefir hann á mér enar mestu mætur“.
Þá mælti Bali jötunn, at eigi skyli mein gera
sveininum; „skulum vér halda hánum í gísl-
ingu, ok munum vér þá eiga vísa liðveizlu
Hreggnasa, er líf sveinsins liggur við“. Váru
nú gervir sendimenn á fund Hreggnasa, ok var
fyrir þeim Haraldr hryggla. Rændu þeir hross-
um frá búandkörlum ok riðu sem greiðast, unz
þeir kómu í Vestr-Eyjar at Skúmsstöðum; þar sat þá Hreggnasi at veizlum með hirð sinni.
— Kvaddi Haraldr dura ok var eigi út gengit, því at Hreggnasi kvað þat ekki mennskra
manna, at drepa á dyrr eptir sólarsetr; „munum vér bíða þess, at þeir guði á skjá, því at vér
erum menn kristnir“. Þá mælti Haraldr: „Eigi mun Hreggnasa verða at því, at vér stand-
im hér í alla nátt ok bíðim hentisemi hans; skalt þú, Steinþórr af Eyrum, fremja listir þín-
ar á sveininum“. Steinþórr var enn mesti þurs ok hafði margan mann klipit til blóðs, en
suma til bana, ok var hann því útlægr gerr ór Nóregi. Hann gengr nú fram ok klípr tveim
höndum í eyru sveinsins, en hann gall við hátt ok barsk lítt af. Hreggnasi spratt nú upp hart
ok títt ok mælti: „Gnauða nú grísir, ok kenni
ek gerla, at hér er kominn Auga-Steinn fóstri
ok er sárt klipinn. Skulum vér ganga út sem
hvatast ok hrífa hann ór trolla höndum“. —
Gengr hann nú snúðigt til dura, ok þeir xv
saman, ok höfðu allir alvæpni. Enn er hann
kvam í dyrnar, lagði Haraldr spjóti fyrir brjóst
hánum ok mælti: „Hér erum vér komnir, fé-
lagar, austan af Rússíá, ok sitja þeir á Eyr-
um, Bali jötunn ok Kaupa-Heðinn með óvígan
her, en vér höfum sveininn, fóstra þinn, á
valdi váru, ok mun hann klipinn til bana fyrir
augum þér, nema þú brjótir odd af oflæti þínu,
156