Strandapósturinn - 01.06.1978, Qupperneq 35

kann það að hafa valdið nokkru um að árið 1912 kemur Stína að
Kjós. I fyrstu er hún að hálfu leyti í Naustavík og að hálfu leyti í
Kjós. En síðar, er móðir mín Petrína Sigrún Guðmundsdóttir
missir fyrri mann sinn Ágúst Guðmundsson árið 1915 kemur
Stína mín algjörlega að Kjós og dvelur þar alla tíð síðan, svo
lengi móðir min hefur heimilishald. Og þegar því lýkur fer hún
til Sörla Ágústssonar hálfbróður míns, sem þá er giftur maður og
farinn að eignast börn. Hjá honum er hún að heita má til
dauðadags, svo sem fyrr greinir.
Þegar Stína kemur fyrst að Kjós er Guðmundur Ágústsson
síðasta barn móður minnar af fyrra hjónabandi hennar smá-
barn. Mjög fljótlega tekur Stína algjöru ástfóstri við þennan
dreng og er óhætt að fullyrða að sú ást entist henni til hinstu
stundar.
Er Ágúst Guðmundsson fellur frá 1915 úr skæðri lungna-
bólgu, eru börnin fimm í Kjós. Elst er Sveinsína, þá Símon,
Sigríður, Sörli og Guðmundur yngstur, þurfti því nokkuð fyrir
þetta heimili að leggja, auk þess sem alltaf var gestkvæmt í Kjós,
einkum sökum heiðarferða i sambandi við læknisvitjanir og
fleira, en læknir var enginn fyrir þetta byggðarlag annar en sá,
sem staðsettur var á Hólmavík. Margar slíkar ferðir er farnar
voru á þessum tíma voru hreinar svaðilferðir og reyndu mjög á
þrek manna og hesta, ef hægt var að koma hestum við. Þar sem
Kjós var heiðarbær eru mér margar heiðarferðir í minni frá því
ég fyrst man eftir mér.
Sterkasta vinnuafl heimilisins var því Guðmundur Ólason afi
minn, sem gjörðist nú forráðamaður fyrir búinu og svo Stína
með allan sinn dugnað og vitanlega elstu börnin. Er þvi óhætt að
fullyrða að þau voru algjörir máttarstólpar búsins á þessum
árum. Guðmundur afi minn var annálaður fyrir barngæði og
hafði því mjög gott lag á því að fá börnin til að vinna svo sem
þau höfðu krafta til, en tillitssamur var hann þeim og öllum þótti
þeim vænt um hann. Gekk þetta því allt vonum betur og aldrei
held ég að brýnustu nauðsynjar hafi vantað í Kjós.
En nú gjörist það árið 1917, að móðir mín kynnist föður
mínum Jóni Danielssyni. Pabbi hafði um tíma dvalið eitthvað á
3
33