Strandapósturinn - 01.06.1978, Síða 83

Ragnheiður Jónsdóttir
frá Broddadalsá:
Skærin
Eftirfarandi atvik kom eitt sinn fyrir mig á meðan við hjónin
bjuggum á Melum í Árneshreppi í Strandasýslu.
Nokkru fyrir jólin var Elísabet dóttir mín að klippa niður
ræmur eða renninga, sem hún ætlaði að flétta í gólfmottu, þegar
starfinu lauk fann hún hvergi skærin, sem hún notaði við það.
Ekki þótti mér gott að vera skæralaus, svo ég bað bónda minn
að útvega mér skæri í kaupfélaginu á Norðurfirði. Þar voru engin
skæri fáanleg, en kaupfélagsstjórafrúin sendi mér skæri, sem hún
var hætt að nota og voru þau sæmileg.
Nú liðu jólin og nýárið og allt sem þeim fylgir og Ella farin til
Reykjavíkur, við vorum tvö eftir heima í kotinu og undum hag
okkar vel, ég notaði skærin oft við að bæta og laga flíkur.
Svo er það einn dag um miðjan janúar, að ég þurfti sem oftar
að nota skærin góðu, en þá voru þau týnd og fundust hvergi, við
leituðum allsstaðar í húsinu bæði hátt og lágt, en allt kom fyrir
ekki, þau fundust ekki, aftur á móti fundum við gömlu skærin
mín, þau höfðu runnið niður með sætinu á stólnum, sem dóttir
mín hafði setið á.
Nú verð ég að lýsa dálítið eldhúsinu, þegar komið er inn, er
6
81