Strandapósturinn - 01.06.1993, Side 61

hressilega til matar síns af töðugrasinu í nátthaganum. Það gerð-
um við líka öll af veitingum þeim, sem kunningjarnir höfðu tekið
með í nesti alla leið frá Hólmavík. Nú var ekki riðið lengra, enda
vegurinn ekki góður, en Júlíus, Magnús, Guðjón og ég gengum
fram í Katla, þar sem var hjásetuhús „Kollafjarðarnessstrákanna“
neðantil í holti. Nú voru veggirnir tæplega hnéháir og bekkurinn í
tóftinni siginn saman, en annars líkur og hann áður var. Innan
veggbrotanna voru aðeins nokkrar fúnar og veðurbarðar spýtur
úr rjáfrinu.
Mér sýndist húsið nú minna en það áður var, en svona hefur
það nú verið. I því var mæniás með stoð undir. Man ég eftir því að
okkur Jóhannesi Guðmundssyni þóttu það býsna undur, að við
gátum lyft stoðinni og mæniásnum með þakinu, með ca 30 cm
löngum spýtum, sem við létum verka þannig, að sú fyrsta hafði
viðnám undir stoðinni, hinar í holum í bekknum, en allar voru
þær í sambandi sem vogarstangir hver á aðra, svo að ekki þurfti
nenra átak af fingri til að lyfta þakinu, ef stutt var á ijarlægustu
vogarstöngina.
Lækurinn rann enn niður með húsinu, en smjördallurinn var
þar ekki og nestispokinn með þorskhausunum og fleira góðgæti
var ekki á bekknum. „Fjóla“ hrafnsvört og eineygð var hvergi að
sjá.
Frá hjásetuhúsinu gengum við fram á holtið að vörðunni, svo að
vel sást frarn í hjásetupláss Hlíðar. Ekki sást „Kobbi“ (Jakob Thor-
arensen skáld) með Hlíðarrollurnar. Var nú snúið við og gengið
ofaní Selið aftur. Þar var áðurnefndri flösku með bréfinu í komið
fyrir í syðri selveggnum í þartilgerðri holu, og látin stór hella yfir
svo að hestar ekki grönduðu flöskunni. Nú var ekkert eftir af
Selinu nema tóftin og endurminningar okkar. Sagði Júlíus að oft
hefði verið harðsótt að hirða fé þar á vetrum. Annars minnist ég
þess ekki að Guðmundur Báðarson hefði ærnar í Seli nema part
úr tveimur sumrum.
Var nú lagt af stað frá Selinu kl. 6 síðdegis og riðið niður
Grenisbrún. Silungahylirnir í ánni vöktu miklar endurminningar
um mikinn eltingaleik. Efratúnið á Hvalsá hafði Guðmundur
Bárðarson takmarkað rnjög víðáttumikið með grjótgarði. Datt
59