Strandapósturinn - 01.06.1993, Qupperneq 67

ísafirði. Gamla vinkona mín Ingunn Jónsdóttir var svo veik, að ég
gat ekki talað við hana.
Bað Jón og Guðbjörg okkur nú að ganga til stofu, og var rabbað
um garnlar endurminningar til klukkan 7.30 síðdegis, að við urð-
um að leggja af stað til að komast til Óspakseyrar um kvöldið, því
að við vorum svo tímabundin með að ná í Goðafoss á Akureyri.
Jón Þórðarson lét nú sækja hestana, söðlaði þá og reiddi okkur
alla leið inn að Óspakseyri. Að lokinni viðstöðu á Eyri átti Jón þá
eftir að komast heim um nóttina. A leiðinni frá Broddanesi kom-
um við við á Broddadalsá. Þar hittum við Jón Brynjólfsson á
hlaðinu ásamt sonurn hans, sem ég aldrei hafði séð, en voru nú
álíka að aldri og við Jón þegar við þekktumst. Nú var komið hér
steinhús, refabú og sjálfsagt fleira, sem ég ekki tók eftir. En með
því að svo áliðið var orðið höfðurn við ekki tíma til að skoða
breytingarnar.
Nú var lagt af stað fyrir Stiga. Hafði ég aldrei farið þessa leið
fyrr. Það hefur verið skrifað og sagt mikið um Almannagjá, og
vekur hún óneitanlega hrifningu í hvert skifti, sem maður sér
hana. En svo mikið er víst, að á þessari ferð fyrir Stiga urðum við
fyrir ennþá meiri áhrifum af einhverskonar huldri tign náttúr-
unnar.
Á litlum spöl undir Stiga stendur enginn vegur árlangt. Þar
orkar mannshöndin ekki móti hamförum náttúrunnar. Hér er
vígvöllur þar sem brim og bjarg berjast ár eftir ár og öld eftir öld
um völd, og hvorugt virðist vinna á öðru. Rétt hjá þessum hólm-
göngustað er skrúðgræn grasbreiða efst á kletti, sjáanlega áhorf-
endapallur fuglanna að þessurn endalausa hildarleik.
Þegar þessi staður er að baki liggur leiðin inn í Bitrufjörð, og
tekur þar við ógurleg grjótbreiða á löngu svæði, sem nær á milli
kletta og sjávar. Þótt grjótið sé srnærra neðst, myndi það þó vera
alófært fyrir hesta, ef ekki hefði verið unnið það „Grettistak“ að
ryðja braut gegn um skriðuna. Mér varð á að spyrjaJón Þórðarson
hvort ríki eða sýsla hefði kostað þetta verk. Hvorugt sagði hann.
Það mun hafa verið Broddaneshreppur, árið 1880 eða 1881, en
það var áður en hreppnum var skift í Óspakseyrarhrepp og Fells-
hrepp.
65