Strandapósturinn - 01.06.1993, Qupperneq 71

var ekki til annars en að bíða byrjar. Klukkan 4.30 síðdegis þann
20. júní kvöddum við Guðnýju og mann hennar Sigurð, en Magn-
ús bað okkur stíga í bíl sinn ásamt konu sinni og dóttur. Leiðin lá
nú kring um fjörð og út að Hvammstanga. Þangað komum við
klukkan 7.30 í heimsókn til héraðslæknisins Torfa Bjarnasonar og
frú Sigríðar Jónsdóttur. Fannst okkur við koma sem tapaðir en
fundnir sauðir í hús hinnar ísfirsku húsfreyju, og vorum við þar til
klukkan 11 að kvöldi. Magnús tók okkur þá aftur í bíl sinn og
skilaði okkur að Reykjum um nóttina. Þar kvöddum við þau
hjónin og dótturina með ánægjulegar endurminningar um gest-
risni þeirra og samveru. Við höfðum beiðst gistingar á Reykjum
með símtali frá Hvammstanga. Hafði frú Guðrún Jónsdóttir vak-
að eftir okkur, því að við komum ekki þangað fyrr en klukkan 1
eftir miðnætti. Var nú tími til að sofa út og litast um á Reykjum
næsta dag, því ekki var von á áætlanabílnum frá Reykjavík fyrr en
síðari hluta dags.
Við skoðuðum Reykjaskóla, sem nú var notaður sem sumar-
gistihús fyrir ferðafólk. Er það myndarlegt hús með ágætri sund-
laug og fimleikasal, prýðilegur staður fyrir leikvelli, en frekar
skilst mér að lítið sé þar skjól fyrir köldustu áttinni, og líklega er
þar óvistlegt þegar norðannæðingur eða hríðar eru. Frekar
fannst mér húsið bera vott um slæmt viðhald.
Þorsteinn Einarsson bóndi að Reykjum sagði mér, að þar hefðu
ekki verið nema 7 nemendur síðastliðinn vetur, og fannst mér það
verða dýr kennsla í tveimur deildum. Hinsvegar hafði verið vel
sótt námskeið þá urn vorið.
Nú bólar á bílum til Akureyrar. Við þökkuðum húsbónda og
húsfreyju fyrir vel veittan beina og hlýlegar viðtökur, kveðjum
þau og fjölskyldu þeirra. Þar var þá staddur tengdasonur þeirra
hjóna, séra Konráð Gíslason.
Nú var stigið um borð í áætlunarbifreiðina AE 32 klukkan 7
síðdegis. Óvænt fór bíllinn til Hvammstanga, og þaðan var ekið
klukkan 8.30. Nú tók ég upp kortið. Eg hafði lært utan að nöfn
fyrstu bæjanna, og var hreykinn af að geta sagt frá hvað þeir hétu,
eins og ég væri Húnvetningur að ætt og uppruna. Ekki gat ég þó
69