Strandapósturinn - 01.06.1993, Qupperneq 80

erindi á blað. Þeir sem þekkja Pálma vita að hann er seigur og
fylginn sér, þannig að hér kemur ferðalagið, grafið undan ryki
tímans og gleymskunnar.
Eins og áður kom fram hafði Hávarður keypt þennan líka
forláta jeppa, sem honum var auðvitað í mun að korna heim sem
fyrst. Ýmislegt var þeirri heimferð þó til fyrirstöðu, m.a. að þenn-
an vetur var mikill ís, sem lá fyrir öllu Norðurlandi og því var
sjóleiðin ekki inni í myndinni. Ekki var heldur hægt að fara
landleiðina þar sem ekkert var vegasambandið, en vegur var ekki
lagður í Árneshrepp fyrr en nokkru seinna. Hávarður lagði
vandamálið fyrir okkur félagana, sem að eigin dómi vorum ákaf-
lega úrræðagóðir og létum smámuni aldrei velkjast lengi fyrir
okkur. í sameiningu vorum við fljótir að finna lausnina. Hver
sagði að ekki væri hægt að fara landleiðina þó að enginn væri
vegurinn? — þetta var jú jeppi og þau faratæki komast nú ýmis-
legt. Ferðin var skipulögð á stundinni og leiðin ákveðin yftr
Trékyllisheiði og niður í Reykjarfjörð.
Það kom í minn hlut að vera ökumaður, aðallega vegna þess að
Hávarður hafði nýlega tekið bílpróf og treysti því sjálfum sér illa
til þess að koma ökutækinu heilu heim. Ég hafði að vísu aldrei
farið þessa leið áður og þekkti því ekkert til staðhátta, en ungir
menn setja nú ekki þannig smámuni fyrir sig. Ekki minnist ég þess
að við tækjum með sérstakan hlífðarfatnað, en við vorum flestir í
„úlpunum góðu“ frá Kaupfélagi Strandamanna og í góðum
heimaprjónuðum ullarsokkum.
Segja má að ferðin hefjist þegar fagt var af stað frá Hólmavík
snemma morguns á nokkuð björtum degi. Fyrst var haldið að
Stakkanesi, þar sem leita átti fregna af heiðinni hjá Guðmundi
bónda, en við vissurn að hann hafði farið heiðina nokkru áður. Æ,
æ, Guðmundur var ekki heima og því engar upplýsingar þar að fá.
Við dóum þó ekki ráðalausir og renndum í hlað á Bassastöðum,
þar sem við fengum þó allavega leiðbeiningar um það, hvar best
væri að fara út af aðalveginum og upp á heiðina. Á Bassastöðum
hringdum við einnig í Pál Sæmundsson í Djúpuvík, þar sem áður
hafði verið ákveðið að hann kæmi gangandi upp á heiðina á móti
okkur og leiðbeindi til byggða niður í Reykjarfjörð.
78