Strandapósturinn - 01.06.1994, Qupperneq 135

Þar fæddist Diddi bróðir, Sigurbjörn, hann sem lést af slysför-
um ásamt Sigurkarli elsta syni sínum árið ’82. Þann þunga söknuð
og sorg mun ég ekki ræða frekar hér. Guð blessi þá og þeirra allt.
Já, frá Eyjum fluttu þau svo til Hólmavíkur eins og ég sagði fyrr,
og þar bjuggu þau æ síðan. Það var yndislegur tími að fá að lifa þar
öll sín bernskuár á stóru og umsvifamiklu heimili þar sem kærleik-
ur og glaðværð réði ríkjum.
Þau voru með „útgerð", bát sem hét „Sigurfari“ og Hilmar
Haralds kallaði „Sigurbátinn hans afa“ þegar hann var lítill. Fólk
sem vann þar að var á heimilinu meira og minna. Svo tók pabbi
líka lærlinga í smíði og þeir voru heimilismenn. Þau höfðu smá
verslun og henni fylgdi einnig ýmislegt umstang þó lítil væri. En
allt þetta gerði heimilið stórt og fjölbreytt, ég man stundum eftir
20 rnanns á heimilinu. Pabbi og mamma voru bæði hjálpsöm og
góðviljuð og margir leituðu til þeirra um aðstoð, bæði andlega og
efnislega. Eg veit mýmörg dæmi um það, en þau verða skráð á
öðrum stað. Þau áttu líka marga góða vini og gestrisni var þeirra
aðalsmerki eins og kom fram í kvæði sem skáldið Guðmundur
Ingi orti í og með til mömmu er hann hafði gist heima ásamt
félögum sínum á búnaðarfundi. Ein vísan er svona:
„Tveirn höndum var okkur tekið,
hún týnist ei gestrisni slík,
hún sindrar í geislum og söngvum
og sólskini á Hólmavík. “
A Hólmavík fæddust líka tvíburarnir Dúddi og Maggi í septem-
ber ’26. Það er fagnaðarefni þegar barn fæðist eins og við öll vitum
sem erum foreldrar, og ekki síst þegar koma tveir drengir í einu,
frískir og heilir. Nú hefur elsku Maggi bróðir kvatt þennan heim,
á besta manndómsaldri og við söknum hans öll sárt.
Fjölskyldan var í leiguhúsnæði fyrsta árið á Hólmavík en strax á
næsta ári byggði pabbi hús sem var á mjög rómantískum stað, að
mér fannst, því það var byggt á uppfyllingu út í sjóinn. Nú er þetta
allt orðið breytt bæði húsið og umhverfið.
Arið 1930 tók pabbi að sér að byggja læknisbústað suður á
133