Strandapósturinn - 01.06.1994, Side 136

Reykhólum í Barðastrandasýslu og það var nú mikið fyrirtæki því
að hann fór þangað með íjölskylduna. Ferðin þangað suður var
farin á hestum, með klyfjalest. Þetta var um miðjan júní og mikil
ævintýraferð og áætlað að vera þar nokkuð fram á næsta ár. Þetta
var mjög ólíkt umhverfi, enginn bátur til að fiska á svo það varð að
sækja fiskinn norður yfir heiðar. Það var dýrðlegt að koma til
Hólmavíkur aftur. Kannski var það líka yndislegasti staður á
jörðinni.
Mér fmnst að næstu árin þarna á eftir hafi liðið fram lygn og
mjúk, enda voru þetta unglingsárin mín og alltaf sólskin.
Við komum norður um vorið 1931 en í júní um sumarið fæddist
elskuleg lítil systir, hún Ella og þá var ég mátulega stór barnfóstra.
Hún var svolítið elskulegt peð. Eldri systkini mín Haddi og Nidda
voru nú farin að vinna sem fulltíða fólk. Ninna var um veturinn á
Reykhólum en Haddi fór til Reykjavíkur þann vetur.
Nú hleyp ég yfir kafla í sögunni þar sem að sjálfsögðu margt
gerðist. Haddi giftist og eignaðist stóra fjölskyldu. Ninna fór til
Noregs, fyrst í nám en síðar giftist hún og hefur búið þar síðan.
Langan tíma um stríðsárin höfðum við ekkert samband við hana.
Já, það var gott þegar þau ósköp enduðu.
Haustið 1939 dó pabbi eftir erfiða sjúkdómslegu allt það ár. Þau
voru búin að ákveða að koma systkinunum í nám, bræðrunum
þremur ungum og Ellu litlu systur. Og nú gengu yfir þeir erfiðu
tímar þegar mamma þurfti ein að takast á við líflð, og henni tókst
það því að hún var fædd með hetjulund. Hún braust áfram með
hópinn sinn og vann sínar hetjudáðir í minningunni um hann sem
hún elskaði og var yndislegasti eiginmaður og faðir. Enda var það
svo margt sem gaf henni og okkur vissu um nálægð hans bæði í
svefni og vöku.
Við öll sem komin erum yflr miðjan aldur munum ættmóðurina
Kolfinnu Jónsdóttur sterka og samkvæma sinni trú.
Hún átti eld sem ornar heitast og auðnuríkast móðurhjarta.
Eg óska svo ykkur öllum velfarnaðar í leik og starfl. Guð blessi
ykkur öll.
134