Strandapósturinn - 01.06.2012, Síða 11

11
er mikið og fjölbreytt fuglalíf. Þá var haldið til Siglufjarðar þar
sem bærinn var skoðaður. Við fórum á fjögur söfn og alltaf var
Þórarinn að fræða okkur um allt sem tengdist svæðinu og sögu
þess. Svo fórum við í þetta flotta hús sem búið er að gera upp og
fengum okkur að borða dýrindissúpu. Á meðan sagði Þór arinn
okkur frá uppbyggingu hússins. Eftir matinn kvöddum við Þórarin
og þökkuðum fyrir frábæra leiðsögn. Þarna vorum við búin að fá
fimm manneskjur úr þessari hæfileika ríku fjölskyldu, bræðurna
Kristján, Hjörleif og Þórarin, móður þeirra, Sigríði, og konu
Kristjáns, hana Kristjönu, til að segja okkur frá öllu mögulegu og
syngja fyrir okkur og kunnum við þeim þökk fyrir.
Þarna var kominn tími til að kveðja Siglufjörð og halda að
Hofsósi þar sem fólki gafst kostur á að skoða söfnin eða rölta um
og njóta augnabliksins. Síðan lá leið okkar heim að Hólum í
Hjaltadal þar sem við fundum mjög fallegan stað inni á milli
trjánna til að fá okkur móakaffi. Þá var farið að Hólaskóla og við
skoðuðum okkur þar um áður en haldið var til næsta svefnstaðar
sem var hótelið á Sauðárkróki. Þar eins og annars staðar var vel
tekið á móti okkur. Allir fengu sín herbergi, skelltu sér í sturtu og
löguðu sig til fyrir matinn sem var niðri í bæ. Eftir matinn var
farið heim á hótel þar sem var spilað, sungið og dansað fram á
nótt.
Dagur fimm – 22. júní
Nú var komið að síðasta deginum okkar í þessari ferð. Eftir
morgunverðinn var pakkað saman og haldið af stað. En áður en
við kvöddum Sauðárkrók fórum við í boði Hildi brands niður í
sútunarverksmiðju og hittum þar bróður hans sem heitir Karl
Bjarnason. Þar fór hann með okkur um alla króka og kima
verksmiðjunnar og sagði okkur sögu hennar. Þetta var mjög
fróðleg og skemmtileg ferð og þökkum við þeim bræðrum kær-
lega fyrir. Síðan var keyrt um bæinn, farið upp að kirkjugarði
og horft þaðan yfir staðinn og út á sjó. Nú urðum við að halda
áfram því að nóg var eftir að skoða þennan síðasta dag okkar.
Við ákváðum að fara beint yfir á Skagaströnd þar sem okkur var
heldur en ekki kom ið á óvart. Hildibrandur fékk frænda sinn,
Magnús Jónsson sveitarstjóra, til að fara með okkur í bíltúr um
staðinn og segja okkur sögu hans. Það skemmtilega atvik kom