Litli Bergþór - 01.06.2022, Side 11

Litli-Bergþór 11
að sjá fyrir henni. Umsóknarferlið
hófst eins fljótt og auðið var. Nú voru
góð ráð dýr. Umsóknarferlið gat
tekið upp undir 6 mánuði og konan
komin 2 mánuði á leið með tvíbura.
Við urðum að vona umsóknin yrði
samþykkt sem fyrst svo Lucia fengi
leyfi til að fljúga! Haraldur konungur
bænheyrði okkur (hefur líklega
séð millumerkið sem ég sendi út í
kosmósið #komasvoHaraldur) og
við vorum sameinuð í Osló í janúar
2017. Í apríl komu svo tvö heilbrigð
börn í heiminn.
Lífið í Noregi er nokkuð gott. Fyrir Íslending frá
suðvestur horninu er það að búa í Osló eins og að búa
innandyra. Nánast enginn vindur og ef það rignir fer
hún beint niður. Það er nokkuð gott jafnvægi milli
vinnu og einkalífs, við höfum kosið að eiga ekki bíl
og nota almenningssamgöngur. Það er hægt í Osló.
Mýtan um að Norðmenn séu „sparsamir“ er sönn
að einhverju leyti. Stundum finnst mér eins og þeir
myndu frekar kaupa hjól fyrir eina milljón heldur en
Teslu fyrir eina og hálfa. Á meðan myndu Íslendingar
kaupa Teslu á 3, hjólið á tvær og geyma svo hjólið í
geymslunni
Norðmenn eru ekki mikið að abbast upp á mann
svona óumbeðnir en tvisvar sinnum hafa menn og
konur komið til mín og klappað mér á öxlina. Seinna
skiptið var daginn eftir að Ísland vann England á EM
2016. Ég augljóslega ekki í mínu besta formi, en fólk
sýndi því allan skilning í heiminum með góðu klappi
á öxlina og hamingjuóskum. Fyrra skiptið var daginn
eftir að þátturinn um Panamaskjölin var frumsýndur.
Það var ekki eins mikil gleði í því axlarklappi.
Eftir að tvíburarnir voru komnir inn á leikskóla
hófst Lucia handa við að
leita að vinnu. Það kom
í ljós að það getur reynst
snúið með Herrera sem
eftirnafn, lítið sem ekkert
bakland og norsku ekki í
hæsta gæðaflokki. Umsókn
eftir umsókn og oftast ekki
svo mikið sem svar, hvað
þá viðtal eða tilboð. Þá var
brugðið á það ráð að breyta
eftirnafninu úr Herrera í
Jensson í starfsferilsskránni.
Það er eflaust tilviljun en
þá fór eitthvað að lifna yfir Norðmanninum og fyrr
en varði voru tvö tilboð á borðinu, í Stavanger og
Kristiansand. Kristiansand varð fyrir valinu og flutti
fjölskyldan suður á bóginn haustið 2019.
Kristiansand er „borg“ með um 112 þúsund íbúa í
suður Noregi. Hún er þekkt sem sumarborg og menn
viðurkenna það miskunarlaust hér í biblíubeltinu (eins
og suðrið hér er kallað) að bærinn sé soldið „sorglegur“
á veturnar! Þrátt fyrir sorglegheit á veturnar var það
okkur til happs að flytjast hingað haustið 2019. Í
byrjun árs 2020 byrjaði kórónaveiran sína yfirreið yfir
heiminn og í Osló voru menn innilokaðir heima hjá sér
í næstum ár á meðan við gátum farið á skrifstofuna eftir
6 vikur heima. Yfirleitt var mun minna um smit hérna
í suðrinu og skrifstofur og leikskólar yfirleitt opin.
Stærsti gallinn við Kristiansand er sá að það tekur eina
auka flugferð í hvert skipti sem við ferðumst heim til
Íslands (já, ég segi ennþá heim) eða til Bandaríkjanna
að heimsækja tengdafjölskylduna.
En þrátt fyrir allt er gott að búa í Noregi, sérstaklega
fyrir barnafjölskyldur. Hér líkar okkur að vera og ef
allt gengur eftir munum við vera hér um ókomna tíð.
Fjölskyldan unir sér vel í Noregi. Ingimar Ari,
Lucia betri helmingurinn, Santiago Matthías
og Katla Aurora.
Norskur ferðamáti í skólann á veturnar.
Þið getið rétt ímyndað ykkur hvernig þessi
suðræna húð hefði höndlað lægð á lægð
ofan!
Það er nóg af leikvöllum í Noregi sem er vel við haldið.