Litli Bergþór - 01.06.2022, Blaðsíða 64

64 Litli-Bergþór
Stenna minnist einnar slíkrar ferðar sérstaklega.
Þá var farið á 17. júní skemmtun, sennilegast
1952. Með í för voru, meðal annarra, Sigga
systir Stennu og Viggí (Viktoría Karlsdóttir
úr Vestmannaeyjum, vinnukona í Hveratúni).
Þeim var uppálagt að koma síðan aftur með
Skúla heim af skemmtuninni. Þegar fólkinu
hafði verið safnað saman á Vatnsleysu, ók
Skúli af stað, en Stenna, Sigga og Viggý
stukku þá af pallinum, þar sem þær vildu fara
á dansleikinn sem tók við eftir skemmtunina.
„Viggí stökk fyrst hún var svo áræðin og
við á eftir. Mamma fékk svo hjónin sem
voru með búskapinn á Mosfelli með sér um
kvöldið að sækja okkur.“
Forsetabílstjórinn
Þegar Stenna starfaði í mötuneytinu í Skálholti
áttu þar ýmsir leið um og meðal þeirra Kristján
Eldjárn, þjóðminjavörður, sem vann við
fornminjauppgröft. Um haustið skellti Kristján
sér í Tungnaréttir og þar leyfði hann sér að fá sér
í staupinu, eins og gengur. Stenna, þá nýkomin
með bílpróf, tók að sér að aka framtíðarforseta
landsins til baka í Skálholt og hefur síðan getað
talið sig hafa verið forsetabílstjóra.
Hrefna og leikstjórinn
Árin í Aratungu eru í mörgu tilliti eftirminnileg. Þannig var til dæmis
með tímann þegar sett voru upp leikrit. Þá gekk auðvitað á ýmsu og
Stennu fannst það alltaf skemmtilegur tími, en á það gat Garðar ekki
fallist. Til er frásögn frá þeim tíma þegar Bör Börsson var settur upp
síðla árs 1963. Leikstjóri verksins var Kristján Jónsson og hann gisti hjá
Stennu og Garðari á æfingatímanum. Þá var Hrefna Kristinsdóttir frá
Brautarhóli talsímakona og gerði það oft, þegar hún átti að vinna áfram
daginn eftir vakt, að hún gisti í Aratungu, hjá Stennu og Garðari. Þannig
var það umrædda nótt.
Kristján leikstjóri vaknaði við hringingu frá símstöðinni og þegar enginn
gerði sig líklegan til að fara fram, ákvað hann að vekja Hrefnu, sem þá svaf
í öðru herbergi. Hún kom fram, hálfsofandi enn og svaraði símanum, en
þá var verið að biðja um samband við lækninn. Í svefndrunganum valdi
hún ranga línu og síminn hringdi inni hjá húsráðendum. Garðar kom
fram og þar voru þá fyrir þau Hrefna og Kristján, bæði á náttklæðum.
Þarna varð hin vandræðalegasta uppákoma, en það fór allt vel, eftir
að aðstæðurnar höfðu verið útskýrðar, samband náðist við lækninn og
barnið sem um ræddi fékk bót meina sinna.
Þaulsetnir gestir
Það gat verið gestagangur hjá hjónunum í Aratungu og það kom fyrir að fastagestir voru ekki á neinni hraðferð
og sátu lengur fram á nótt en boðlegt þótti. Garðar tók það eitt sinn til ráðs, í stað þess beinlínis að biðja gestina
að rýma svæðið, að sækja vekjaraklukkuna sína. „Hann fór að trekkja upp klukkuna til að láta þá vita að
Skúli Magnússon við boddýbílinn. Mynd frá Hveratúni.
Kristján Jónsson, leikstjóri. Mynd af vef.