Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1938, Blaðsíða 81

/. árgangur . 1. ársfjórdungur VAKA
gætum vel þeirra verðmæta, sem okkur
eru í hendur fengin, og sömu kröfuna
hljótum við einnig að gera til sjálfra
okkar. En við verðum að gera meira en
það. Ennþá eru óleyst ótal verkefni, sem
gefa okkur tækifæri til þess að sýna,
hvað í okkur býr. Við verðum áð halda
áfram starfi feðra okkar og lyfta þjóð-
inni hærra og lengra til vegs og frama.
Við verðum að reka af höndum okkar
allar „læpuskaps ódyggðir“ og komast
fyrir þær meinsemdir í þjóðlífinu, sem
geta orðið sjálfstæði okkar hættulegar.
Við verðum að minnast þess, hvað það
varð okkur dýrkeypt, að ganga á hönd
erlendri þjóð, og hversu mikla baráttu
og fórníýsi það kostaði beztu menn þjóð-
arinnar, að endurheimta sjálfstæði
hennar. Við unga fólkið verðum því að
gæta þess vel í framtíðinni, svo að
aldrei komi sá dagur, að við þurfum að
líta með hryggð til baka og segja: „Fyrr-
um átti ég falleg gull, en nú er ég búinn
að brjóta og týna.“
Stefán Einarsson.
..... Þó að nú séu erfiðir tímar, og
mörgum finnist dökk ský á himni fram-
tíðarinnar, þá má ekki gleyma því, að
skilyrðin til þess að láta s_ér líða vel, eru
ólíkt betri en áður var. í stað þess að
vera, svo að segja á öllum sviðum, eftir-
bátar annarra þjóða, stöndum við nú
nálega jafnfætis nágrannaþjóðunum á
sviði menningar og tækni. Á skömmum
tíma hafa gömlu torfbæirnir með þýfða
túnkragann umhverfis, breytzt í vistleg
húsakynni, sem standa í stórum, véltæk-
um túnum. Sjómaðurinn hefir fengið
vél í bátinn sinn, iðnaður hefir risið upp,
og þannig mætti fleira telja.
Frjómagn gróðrarmoldarinnar er ekki
minna en áður, og með öllum sínum
dásemdum, hvetur móðir Náttúra okkur
til áframhaldandi sóknar. Ennþá bíða
eyðiflákar og ónumin lönd eftir starf-
andi höndum, þar sem saman fer vit og
vilji til hess að skila blómleora landi en
okkur var í hendur fengið, til þess að
enn bjartara verði vfir framtíð lands og
þjóðar að loknum okkar starfsdegi held-
úr en var í byrjun hans.“
Valtýr Kristjánsson.
aka mun geta þeirra bóka, er koma
út, eftir því, sem rúm leyfir og aðrar
ástæður gefa tilefni til. En eigi ber að
líta á bókafregnir Vöku sem dóma
þeirra bóka, sem frá er skýrt. Miklu
fremur ber að líta á þœr sem raddir al-
mennra lesenda. í bókafregnum þessum,
sem jafnan verða stuttorðar, verður lögð
megináherzla á að gera fólki auðveldara
um að átta sig á höfuðeinkennum bóka,
svo og aðálefni eftir því, sem ástœða
þykir til. — Þegar fram líða stundir er
hinsvegar gert ráð fyrir að Vaka birti
öðruhvoru greinar um einstáka höfunda
og verk þeirra, svo og greinar um stefn-
ur og stefnuhvörf í íslenzkum bókmennt-
um og listum eftir því, sem tilefni verö-
ur talið til.
75