Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 86

menn í Reykjavík, sem hafa sótt sjó á fremur litlum
vélbátum langt vestur í Flóa. Fóru sumir þeirra því
nær algerlega eftir veðurspánum siðastliðinn vetur.
Komið hefir það fyrir, að þeir hafi setið af sér róð-
ur fyrir bragðið, en það munu þeir hafa þótzt vinna
upp með því að komast hjá bersýnilegum hrakningi
og óþarfri eyðslu á olíu.
Hér að framan hefir verið drepið á nokkura örðug-
leika, sem eru á veðurspám yfirleilt og sérstaklega
hér á landi. Rað lætur því að líkum, að oft bregði
nokkuð út af því, að þær reynist réttar í alla staði
og um allt land. — Pað verður því seint ofbrýnt
fyrir þeim, sem veðurspár nota, að þær eru ekki til
þess gerðar, að menn fylgi þeim blindandi og hætti
sjálfir að athuga veðrið. Alls ekki. Pað er nauðsyn-
legt oft og einatt að bera veðurspána saman við
eigið álit, og siðan verður hver að eiga það við
sjáifan sig, hvoru hann treystir bezt. Ef formanni,
sem ætlar á sjó, lízt veður ískyggilegt og veðurspáin
gerir einnig ráð fyrir hvössu veðri, ætti að vera
sjálfsögð regla hvergi að fara. Áhættan er þá of
mikil, að róðurinn verði ekki til fjár eða jafnvel
verra hljótist af.
Nú ber það oft við, að veður virðist einsýnt á
staðnum þótt veðurspáin geri ráð fyrir illviðri innan
ákveðins tíma. Stundum er norðanátt og heiðríkja á
suðvesturlandi að kvöldinu, en spáð suðaustan-
stormi næsta dag. Má þá nokkuð haga sér eftir þvi,
hve ákveðið veðurspáin er orðuð og hve sterk orð
eru notuð. — En þeir, sem fara á sjó, þegar svona
ber undir, ættu að hafa alla þá varúð, sem unnt er,
og gefa gætur að öllum reyndum veðurmerkjum á
lopti og sjó. — Porbjörn kólka hankaði upp og hélt
heimleiðis, þegar hann sá skýsorta draga á Kaldbak.
»Óragur en forsjáll« ættu að vera kjörorð allra
góðra sjómanna.
Pað er langt frá því, að full reynsla sé fengin
(82)