Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 89

fekk Guðmundur Illugastaði til ábúðar; reisti hann
af nýju bæinn, sem brenndur hafði verið og bætti
jörðina á margan hátt. Pá var hann nýkvæntur (31.
dec. 1828) Auðbjörgu Jóelsdóttur, sem var 10 eða 11
árum yngri en hann. Var hún gervileg kona og hög
á hendur, svo að orð var á gert.
Einkennilegt var það um Guðmund, eins og fleiri
ættmenn hans, að annaðhvort var hann draumspak-
ur eða hann hafði þá dulargáfu að gruna, löngu áð-
ur, óorðna hluti. Má þvi til sönnunar benda á vísu
úr ljóðabréfi, er hann orkti til Natans, bróður síns,
nokkuru fyrir dauða hans. Guðmundur bjó þá úti i
Refasveit. Vísan er svo:
»Vertu, frændi, var um þig,
vonaðu eftir slysunum.
Heima átt þú á höggstöðum,
hætt við vigabrandinum«.
í Natanssögu, sem áður er getið, er allskýr bend-
ing um það, að Natan hafi haft hugboð um, hver
verða mundu ævilok hans. Björn sýslumaður Blöndal
spurði hann eitt sinn, hvort það væri satt, að hann
vildi sig feigan. »Nei«, svaraði Natan; »eg vil eiga þig
að til að veiða úlfa og refi, og þann munlu vinna,
sem mér verður skæðastur«. Petla kom fram siðar.
Mér er kunnugt um, að ýmsir af niðjum Guðmund-
ar Ketilssonar hafa reynzt miklu berdreymnari en
fóik er flest.
Björn sýslumaðúr Blöndal prófaði morðmál Natans.
Pau Friðrik og Agnes meðgengu glæpinn, og dæmdi
hann þau til lífiáts. Sá dómur var staðfestur af yfir-
rétti og hæstarétti. Skyldu þau hálshöggvin. Blöndal
sýslumaður leitaði fyrir sér um mann til að vinna
verkið, og var til þess heitið 100 ríkisdölum. Ein-
hverjir gáfu sig fram til þess, sem sýslumaður gat
ekki fellt sig við. Guðmundur Ketilsson hafði líka
gefið kost á sér; valdi sýslumaður hann, en spurði
þó, áður en aftakan fór fram, hvort honum gengi til
(85)