Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 37

iö kennslubækur í íslenzku (Einleitung in das Studium
des Altnordischen I—II, 1882 og 1887), dönsku, sænsku
og norsku og pýtt úr íslenzku: sögu Friðþjófs hins
frækna, frásögnina um Tyrfing, sverð Angantýs, ís-
lenzkar þjóðsögur, Pilt og stúlku Jóns Thoroddsens
o. ft. Hann heflr og þýtt á þýzku ýmis norsk rit og
dönsk, en höfuðrit hans eru þau, er hann heflr sam-
ið um íslenzkar bókmenntir. Hann samdi fyrst íslands-
lýsingu 1885 (Island. Das Land und seine Bewohner.
Nach den neuesten Quellen) og gaf loks út höfuðrit
sitt 1897: Islándische Dichter der Neuzeit in Charak-
teristiken und ubersetzten Proben ihrer Dichtung.
Mit einer Ubersicht des Geisteslebens auf Island seit
der Reformation. Rit þetta er 528 bls. að stærð og
einasta bókmenntasaga íslendinga, sem enn er til um
síðari aldir. Rit þetta ber vott um dæmalausa elju
höfundar og fróðleik og má furðu gegna, að honum
heflr tekizt að safna ölium þessum fróðleik í eina
heild. A þessum árum komst hann í bréfaskifti við
ýmsa merka íslendinga, sem veittu honum mikils-
verða aðstoð við þessar rannsóknir hans. Peirra á
meðal voru þeir Matthías Jochumsson, Steingrimur
Thorsteinsson, Benedikt Gröndal, Indriði Einarsson
og Porsteinn Gíslason. Fyrirspurnirnar frá Poestion,
er sumir þeirra fengu, urðu loks svo margar, að þeir
gáfust upp að svara, en aldrei þreyttist Poestion á
að spyrja. Hann varð að afla sér upplýsinga um
ýmislegt, er hann gat ekki fengið vitneskju um í bók-
um, og þetta skildu vinir hans á íslandi.
Bókmenntayflrlitið í áðurnefndu riti er rúmar 200
bls., en síðan fylgja smáritgerðir um íslenzk skáld
síðari tíma og ýmsar þýðingar á kvæðum þeirra. Byrjar
hann á Hallgrími Péturssyni, þá kemur Stefán Ólafs-
son, Páll Jónsson Vídalín, Arni Böðvarsson og Gunn-
ar Pálsson, Eggert Ólafsson, Jón Porláksson, Sigurð-
ur Pétursson, Benedikt Gröndal eldri, síðan Bjarni
og Jónas og flest íslenzk skáld fram í lok 19. aldar. All-
(33) 3