Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1929, Blaðsíða 85

óvörum. Þetta er vitanlega öllum ljóst, svo aö óparft
er að eyða um pað mörgum orðum.
En svo er spurningin: Reynast veðurspár þær, sem
út eru gefnar svo oft réttar, að pær bæti mikið úr
skák, ef eftir peim er farið? Með flestum þjóðum
hefir þessu þegar verið svarað játandi. Það sýna
meðal annars hin ríflegu fjárframlög til veðurrann-
sókna. Fyrir nokkurum árum lögðu Bandaríkin fram
3 milljónir dollara á ári og Norðmenn um eina mill-
jón króna. Allmikið af þessu fé rennur þó aftur í
ríkissjóð i símagjóidum fyrir veðurskeyti. Hér á landi
nemur kostnaður við veðurstofuna um 50 þús. kr. á
ári, og má það teljast ríflegt efiir gjaldþoli ríkisins,
þótt upphæðin í sjálfu sér sé of lítil.
Pað er erfitt að fá það sýnt og sannað með tölum,
hvort starfsemi veðurstofunnar varðveiti svo mikil
verðmæti fyrir landsmönnum, að það vegi móti út-
gjöldum þeim, sem hún bakar ríkissjóði. Veður-
spárnar geta sjaldan skapað verðmæti (nema þá með
bættri nýtingu á heyi og fiski t. d.), en þær geta
hindrað pað, að verðmœti glalizt. Vér getum hugsað
oss, að ein stormfregn hindri heiian bátaflota frá þvi
að fara til veiða, þegar iliviðri vofir yfir og skellur
á fyrir venjulegan lendingartíma. Pótt ekki sé gert
ráð fyrir, að stórslys hefðu orðið í förinni, þá er
oftast betur heima setið. Olíueyðsla, vélarslit og veið-
arfæramissir getur numið álitlegri fjárhæð fyrir
marga báta. Par við bætist erfiði manna og áhætta,
ef eitthvert óhapp ber að höndum.
En svo er önnur hlið málsins: Nú segir veðurfregn
stormhættu, svo að menn fara eigi á sjó, en svo reyn-
ist veðrið gott eða vel slarkfært. Hve miklu hefir þá
bátaflotinn tapað á því að fara eftir stormfregninni?
Vafalaust miklu, ef afli er sæmilegur, en þó eigi svo,
að það geti eigi meira en unnizt upp endra nær með
sparnaði á hraknings- og slysaferðum. Sá, er þetta
ritar, hefir daglega átt tal við greinda og gætna for-
(81) «