Skýrslur um I. Landsfund Íhaldsflokksins og Sjálfstæðisflokksins og II.-VI. Landsfund Sjálfstæðisflokksins 1931, 1932, 1933, 1934, 1936 - 15.04.1929, Blaðsíða 29

efnum; það tekur einnig til sérhverrar vinnu, þjónustu
eða afreka, sem einstaklingar eða félög geta látið í té.
Velgengni verkamannsins byggist á því, að hann láti í té
mikla vinnu og að honum takist að finna kaupanda að
þeirri vinnu fyrir sem hæst verð, eða með öðrum orðum,
að hann vinni sem bezt fyrir aðra. Velgengni kennarans
byggist á því, að honum takist vel að kenna öðrum.
Velgengni skipafélags, eins og t.d. Eimskipafélagsins,
byggist á því, að svo takist að haga siglingum og
flutningsgjöldum, að skiptavinirnir feli því fremur en
öðrum að annast flutninga fyrir sig. Velgengni
kaupmannsins byggist á því, að honum takist svo vel
með innkaup á vörum og alla tilhögun á verzlunarrekstri
sínum, að skiptavinir safnist að verzlun hans. Og þannig
má halda áfram að telja. Alls staðar verður niðurstaðan
hin sama. Sá, sem vill leita eftir efnalegri velgengni fyrir
sjálfan sig, verður að gjöra það með því fyrst og fremst
að leitast við að fullnœgja sem bezt þörfum annarra. -
Þetta er fyrsta grundvallarlögmál allrar heilbrigðrar
efnahagsstarfsemi í því mannfélagi, sem byggt er á
atvinnufrelsi og frjálsum viðskiptum.
Öll efnahagsstarfsemi miðar beint eða óbeint að
þvi að framleiða vörur og önnur gæði til neyzlu eða
notkunar handa mönnum og að vinna að flutningum og
viðskiptum á þessu milli framleiðenda og notenda. Ef
allir menn fá á hverjum tíma nægju sína af þeim vörum
og gæðum, sem þeir girnast til neyzlu og notkunar, þá
líður öllum vel efnalega. Ef sumir geta fengið nægju
sína og aðrir ekki, þá verður efnaleg líðan misjöfn. Af
þessu verður það ljóst, að fyrsta skilyrðið fyrir almennri
efnalegri vellíðan er það, að framleiðslan sé í hverri grein
svo mikil, að hún á hverjum tíma nægi handa öllum.
27