Skýrslur um I. Landsfund Íhaldsflokksins og Sjálfstæðisflokksins og II.-VI. Landsfund Sjálfstæðisflokksins 1931, 1932, 1933, 1934, 1936 - 15.04.1929, Blaðsíða 52

leggur ekkert fram af frjálsum vilja til
efnaaukningarinnar í landinu, verður neyddur til þess
með háum tollum á nautnavöru hans að láta nokkuð af
hendi rakna til þessarar nauðsynlegu aukningar, sem
ríkissjóður framkvæmir.
Hugsum oss hins vegar mann, sem eyðir engu í
óþarfa og hefir þess vegna árlega tekjuafgang, sem hann
leggur fram til efnaaukningar í þjóðfélaginu, annaðhvort
með umbótum og aukningu stofnfjármuna í eigin
atvinnurekstri eða með því að leggja á banka og
sparisjóð, þar sem aðrir geta fengið féð lánað til
samsvarandi aukningar. Sé nú tekin nokkur upphæð af
tekjum hans í beina skatta, þá minnkar tekjuafgangur
hans og framlag hans sjálfs til efnaaukningarinnar um
sömu upphæð. Mikill hluti upphæðarinnar fer í eyðslu
hins opinbera, aðeins nokkur hluti bjargast þjóðfélaginu
með því að festast í nytsömum opinberum mann-
virkjum.
Mismunurinn á munaðarvörutollum og beinum
sköttum er þá þessi, að því er snertir afleiðingarnar fyrir
efnahagsstarfsemi þjóðfélagsins: Tollar á munaðarvörum
og ónauðsynlegum vörum auka þann hlutann af afrakstri
atvinnurekstrarins í landinu, sem fer til efnaaukningar,
en minnka þann hlutann, sem fer til eyðslu. Beinir
skattar gjöra hið gagnstœða.
Enginn hugsandi maður ætti að geta verið í vafa
um það, hvor stefnan er hollari fyrir efnalegar framfarir
og aukna vellíðan í landinu. Ef sú stefnan fær yfirhönd
að taka sem mest af tekjum ríkissjóðs með beinum
sköttum, svo að nauðsynleg fjármagnsaukning heftist um
of, þá verða fyrstu afleiðingamar kyrrstaða í framleiðslu
vegna vantandi fjármagns til umbóta á atvinnutækjunum
og næsta afleiðingin atvinnuskortur með þar af leiðandi
50