Heilbrigt líf - 01.12.1963, Qupperneq 58

sízt hún sjálf. Hún leit svo á, að Tim ætti allan rétt og
liún sjálf engan, þar eð liún bæri ábyrgð á tilvejai lians
og framtíð. Hún vakti fram á nætur lil að vinna sér inn
aukaskilding, svo að Tim skyldi ekki vanbaga um neitt.
Tim fékk allt, sem bugur bans girntist og var hlaðinn
gjöfum, jafnvel þótt bann ætti engar óuppfylltar óskir.
Tim þurfti aldrei að gera neitt sjálfur, sem kostaði
fyrirböfn eða áreynslu, jafnvel þótt hann langaði til
þess. Allt slíkt var í verkahring móður hans. Tim gerði
nákvæmlega allt, sern bonuin sjálfum datt í bug, og
þurfti aldrei að standa skil á nokkrum blut, jafnvel eftir
að hann var farinn að stækka. Þó mátti Tim belzt ekki
leika sér við önnur börn, af þvi að ítiöðir lians var brædd
um, að liann kynni að læra af þcim ljót orð, vonda siði
eða þá smitast af sjúkdómum. Ef Tim fékk lcvef i nös,
var hann strax drifinn lil læknis. Ef fyrsti læknirinn
gaf bonum ekki strax mörg sterk meðul, var sóttur ann-
ar læknir. Kostnaðarhliðin skipti móður Tims engu máli,
því að ekkert var of gott fyrir drenginn. Engu að siður
var bún fátæk kona, sem neitaði sjálfri sér um brýn-
ustu nauðsynjar. — Með bverjum clegi, sem leið, varð
Tim óþekkari og heimtufrekari og til að bæta gráu ofan
á svart líktist hann föður sínum meir og meir í útliti.
Móðir Tims fór smám saman að missa þolinmæðina, og
innst inni fyrir fannst lienni drengurinn frámunalega
vanþakklált barn. Samt reyndi lnin að stilla sig og sýna
bonum enn meira umburðarlyndi og ástúð en áður. En
þar kom, að bún gat ekki á sér setið og jós úr sér yfir
Tim. Drengurinn varð bæði undrandi og hræddur, en
svo brá við, að bann varð gæfur eins og lamb um stund.
Þegar móðurinni rann reiðin, fylltist bún iðrun. Ilenni
fannst hún verða að gera yfirbót, en datt ekki annað
ráð í bug en leyfa drengnum það fáa, sem bingað til
bafði verið bannað og gefa honum enn fleiri og enn
dýrari gjafir. Hún fann líka lil þess, að það var síður
en svo að andúðin á drengnum minnkaði, þótt hann væri
56
Heilbrigt líf