Heilbrigt líf - 01.12.1963, Blaðsíða 59

þægur og stýrilátur. Móðirin varð eiginlega hálffegin,
þegar Tim tók upp fyrri hætti, því að þá gaf hann að
minnsta kosti tilefni lil andúðar, svo að hún gat skotið
sér undan að kryfja málið frekar til mergjar. Þolinmæði
hennar komst þó fljótt á heljarþrömina aftur, og hrátt
fór það að verða daglegur viðburður, að hún missti
stjórnar á skapi sínu við drenginn. Hún iðraðist þess þó
alltaf sárlega og reyndi að hæta drengnum ranglætið
með blíðulátum og fleiri gjöfum á milli reiðikastanna.
Einstaka sinnum reyndi hún að refsa Tim, en tók alltaf
refsinguna aftur í miðjum klíðum, jafnvel þótt drcng-
urinn hefði fvllilega lil hennar unnið. Hún tók eftir, að
auk þess að vera óþekkur, heimtufrekur og þrjózkur, fór
drengurinn að vera óákveðinn og vissi aldrei, hvað liann
vildi.
Tim var ekki vel á vegi staddur, þegar hann kom í
skóla. Hann liafði aldrei verið innan um önnur börn, var
vanur að gera eins og honum sýndist án tillits til ann-
arra og hafði aldrei þurfti að leggja að sér við neitt eða
einljeita sér að neinu. Hann varð fljótt óvinsæll hjá hin-
um börnunum. Hann reyndi að vinna hylli þeirra með
því að segja frægðarsögur af sjálfum sér og gorta af
öllu, sem hann ætti. Tim varð ekki einungis óvinsæll,
heldur sáröfundaður. — Þegar honum tókst ekki
að lialda athygli skólasystkinanna með öðru móti, tók
hann upp alls konar bjálfalæti og fíflagang, sem trufl-
aði kennsluna. Var Tim þess vegna visað til sálfræðings.
Þegar hér var komið sögu, var þolinmæði móðurinnar
á þrotum. Hún sagði: „Ég hef lagt líf mitt í rúst lil að
vera Tim góð móðir. Engin fórn hefur verið mér of stór.
En eðlið segir til sín. Tim er lifandi eftirmvndin hans föð-
ur sins. Allt mitt strit hefur verið unnið fyrir gíg.“
Engin getur neilað því, að móðir Tims liafði fórnað
öllum eiginhagsmuuum i 8 löng og erfið ár. Engu að
síður varð hún að viðurkenna fyrir sjálfri sér, að öll sú
fórnarstarfsemi hafði ekki lcomið Tim að minnsta lialdi.
Heilbrigt líf
57