Úrval - 01.09.1942, Page 83

Úrval - 01.09.1942, Page 83
TUNGLIÐ ER HORFIÐ 81 inn. Það var svo nýlega búið að bursta gráa hárið hans, að fyrstu hárin höfðu varla fengið tíma til að rísa. Frúin fylgdi á hæla honum, lítil og hrukkótt og hörkuleg á svipinn. Hún kom auga á Bentick kaptein. ,,Ó,“ sagði hún, ,,ofurstinn!“ Bentick kapteinn sagði: „Nei, frú. Ég undirbý aðeins komu ofurstans. Liðþjálfi! “ Liðþjálfinn, sem hafði verið að snúa við púðum og gæta bak- við myndir, fiýtti sér til Orden borgarstjóra og þuklaði á vös- um hans. Bentick kapteinn sagði: „Þér takið þetta ekki illa upp, herra. Það er samkvæmt reglunum.“ Hann leit aftur í litlu bókina, sem hann var með í hendinni: „Yðar hágöfgi, þér hafið skot- vopn í húsum yðar; tvö, er það ekki?“ Orden borgarstjóri sagði: „Skotvopn? Þér meinið byssur, býst ég við. Það er haglabyssa og riffill. Ég er orðinn heldur slakur við veiðimennskuna,“ sagði hann eins og honum þætti það miður. „Mig vantar ekki löngunina og góðan ásetning, en þegar veiðitíminn er kominn verður aldrei neitt úr því.“ Bentick kapteinn sagði: „Hvar eru þessar byssur, yðar hágöfgi?“ Borgarstjórinn neri hökuna og reyndi að hugsa: „Bíðum við, ég held —.“ Hann snéri sér að frúnni. „Eru þær ekki neðst í skápnum í svefnherberginu, þar sem göngustafirnir eru?“ Frúin sagði: „Jú, og fötin lykta öll af olíu. Það væri gott, ef þú vildir geyma þær einhvers staðar annars staðar.“ Bentick kapteinn sagði: „Lið- þjálfi! “ og liðþjálfinn fór í flýti inn í svefnherbergið og kom að vörmu spori aftur með tví- hleypu og snotran riffil. „Það er skylda okkar að gera þetta, en óskemmtilegt. Mér þykir það leitt,“ sagði kapteinn- inn. „Þá er það ekki meira. Þakka yður fyrir, herra borgar- stjóri. Þakka yður fyrir, frú.“ Hann snéri sér við og hneigði sig lítið eitt fyrir Winter lækni. „Þakka yður fyrir, læknir. Lans- er ofursti kemur von bráðar. Verið þið sæl!“ Og hann fór út um gangdyrn- ar og liðþjálfinn á hæla honum með byssurnar tvær í annari hendinni og handvélbyssuna í hinni. Frúin strauk fingri eftir borð- inu, til þess að sjá, hvort ryk
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.