Úrval - 01.09.1942, Síða 103

TUNGLIÐ ER HORFIÐ
101
„Já, ég á við það.“
„Nei,“ sagði Alex hugsandi.
„Ég er ekki hryggur yfir því.“
Lanser sagði: „Setjið í skýrsl-
una, að fanginn hafi verið full-
ur iðrunar. Dómur er óhjá-
kvæmilegur. Skiljið þér það?“
sagði hann við Alex. „Það er
ekki nema um eina leið að ræða
fyrir réttinn. Rétturinn finnur
yður sekan og dæmir yður til
að skjótast þegar í stað. Loft-
ur höfuðsmaður, hefi ég gleymt
nokkru?“
„Þér hafið gleymt mér,“ sagði
Orden. Hann stóð á fætur, hratt
stólnum frá sér og gekk til Alex.
,,Alexander,“ sagði hann. „Ég
er hinn kjörni borgarstjóri.“
„Ég veit það, herra.“
„Alex, þetta eru innrásar-
menn. Þeir hafa tekið land okk-
ar með óvæntri árás, svikum og
ofbeldi."
Loftur höfuðsmaður sagði:
„Þetta ættuð þér ekki að leyfa,
herra ofursti."
Lanser sagði: „Þei! Það er
eins gott að heyra þetta svona,
eða viljið þér heldur, að því sé
hvíslað?"
Orden hélt áfram eins og
hann hefði ekki verið truflaður.
„Þegar þeir komu, var fólkið
ruglað og ég var ruglaður. Við
vissum hvorki, hvað við áttum
að gera eða hugsa. Þú varst
fyrstur að átta þig. Þín reiði
var upphaf að reiði almennings.
Ég veit, að það er sagt í borg-
inni, að ég vinni með þessum
mönnum. Ég get sýnt borgar-
búum hvort svo er, en þú —- þú
átt að deyja. Ég vil, að þú vitir
hið rétta.“
Alex laut fyrst höfði og lyfti
því síðan. „Ég veit það, herra
borgarstjóri."
Lanser sagði: „Er flokkurinn
reiðubúinn?“
„Fyrir utan, herra.“
Orden sagði blíðlega: „Eruð
þér hræddur, Alex?“
Og Alex sagði: „Já, herra.“
„Ég get ekki sagt þér að vera
ekki hræddur. Ég mundi líka
vera það, og það mundu þeir líka
vera þessir ungu—stríðsguðir.“
Lanser sagði: ,,Hver stjórnar
flokknum ?“
„Tonder hðsforingi, herra.“
Orden sagði: „Alex, farið þér,
og verið þess vissir, að þessir
menn munu engan frið fá, aldrei
neinn frið fá, fyrr en þeir eru
farnir eða dauðir. Þú hefir sam-
einað fólkið. Það er döpur vit-
neskja og lítil gjöf til þín. En
það er svona. Alls engan frið.“
Alex lokaði augunum. Order