Úrval - 01.08.1945, Qupperneq 58

56
tTHVAL,
sem Nels sat þegjandi við eld-
inn.
Þegar Nels var farinn inn í
herbergið og búinn að loka
hurðinni á eftir sér, fór Mar-
jorie inn í sitt eigið svefnher-
bergi. Hún settist á ruggustól og
horfði út á vatnið. Það var kom-
ið fram yfir miðnætti, þegar
hún reis á fætur og háttaði.
Áður en hún lagðist út af,
læddist hún að dyrum Nels.
Hún stóð þar fáeinar mínútur
og hlustaði vandlega. Fingur
hennar snertu hurðina mjúk-
lega. Hann heyrði ekki til henn-
ar. Hann var sofnaður.
Marjorie var vöknuð klukkan
fimm um morguninn. Nels
kom inn í eldhúsið um sjöleytið,
þegar hún var að búa til morg-
unverðinn. Hann var hreinn og
snyrtilegur, og henni fannst
hún finna hve sterkur líkami
hans var, undir þunnum, víðum
fötum, þó hún snerti hann ekki.
„Góðan daginn,“ sagði hann.
„Góðan dag, Nels,“ sagði
hún með ákefð.
Að loknum morgunverði
settust þau inn í stofuna, á
meðan Nels fékk sér í pípu.
Þegar hann hætti að reykja,
reis hann á fætur og stóð kyrr
fyrir framan eldstæðið. Hann
tók upp úrið sitt og leit á það.
Marjorie sat hljóð fyrir aftan
hann.
„Hvenær fer lestin til
Boston?“ spurði hann.
Hún hélt niðri í sér andan-
um meðan hún var að segja
honum það.
„Viltu flytja mig á stöðina,“
spurði hann.
Hún kvaðst skyldi gera það.
Síðan hljóp hún inn í eldhús-
ið og hallaði sér þungt fram á
borðið. Nels var kyrr inni í
stofunni og lét aftur í pípuna
sína. Marjorie lagði nokkrum
sinnurn af stað inn í stofuna, en
sneri alltaf við þegar hún kom
að dyrunum. Hana langaði til
að spyrja Nels, hvort hann
kæmi aftur. Hún tók upp disk,
en missti hann á gólfið. Það var
í fyrsta skipti sem hún hafði
brotið nokkuð af postulíninu
síðan morguninn, sem móðir
hennar lézt. Titrandi fór hún í
kápuna og setti á sig hattinn.
Auðvitað mundi hann koma
aftur! Bjánalegt að ímynda sér
að hann gerði það ekki! Líklega
ætlaði hann að fara til Boston
til að kaupa gjafir handa henni.
Hann mundi koma aftur, vitan-
lega kæmi hann!
Þegar þau komu á stöðina,