Úrval - 01.12.1946, Side 55

Úrval - 01.12.1946, Side 55
ÖLDUNGAR ÖSKAST í VINNU 53 gangi, eru öldungarnir komnir til vinnu á réttum tíma og sýna með því mun meiri skyldurækni en margur ungur maðurinn. Og hvað um vinnubrögð? Vegna staðfestunnar og samvizkusem- innar við framleiðsluna nýtur þessi verksmiðja allríflegs rekstrarstyrks, í samanburði við önnur- þesskonar iðnfyrir- tæki. (Opinberir rekstrarstyrk- ir munu greiddir ýmsum fram- leiðslufyrirtækjum í Bandaríkj- unum. — Þýð.) Þessir óvenjulegu starfs- rnenn Smoking Pipes, Inc., þarfnast heldur engra sérstakra starfsskilyrða, umfram upp- setningu verkfæra á vinnu- borðum. Þarna eru engir hvíld- artímar eða afbrigðileg meðferð á starfsmönnunum í sjálfum vinnutímanum. Hver maður skilar fullum vinnudegi fimm daga vikunnar — sem sé fjöru- tíu stunda vinnuviku. Eftir- vinna fer eítir óskum hvers og eins. Þarna er engin sérstök hvíldarstofa. Starfsmennirnir krefjast engra hlunninda. Starfsaðbúnaður sá, sem Levy hefir upp á að bjóða, er að vissu leyti lágmarkskrafa í þeirn efn- œn. Le\n,* hefir ímugust á sí- feldri meðaumkun með starfs- mönnum sínum. Hann segir: „Því meir sem bækiaður maður getur skoðað sig sem jafnoka annarra en ekki „hálfgilding,“ því betra fyrir verksmiðjuna og hann sjálfan.“ Levy telur einnig að skilning- urinn sé eitt hið nauðsynlegasta í samskiptum allra manna. Og gestkomandi maðim í verk- smiðju hans getur hæglega fundið fyrir hinni gagnkvæmu virðingu, sem ríkir milli verka- fólksins, annars vegar, og verk- smiðjueigandans og sonar hans, Henry’s, hins vegar. Henry son- ur hans er vélaverkfræðingur og hefir á hendi yfirstjórn með framleiðslunni. Hugsunin og fullvissan um það, að hafa einhvers staðar at- hvarf í veröldinni, er mikilsverð fyrir hina öldruðu starfsmenn verksmiðjunnar, sem og hina lemstruðu. Enda þótt launaeft- irtekjan sé eklci mjög mikil, þarf þetta fólk ekki að skoða sig sem horfið lífinu fyrir ald- ur fram — „glerbrot á haug mannfélagsins." „Það er ekki ellin, sem manni sárnar, heldur tilfinningin um, að maður sé ekki framar til neins nýtur, vegna þess að eng- inn telur mann starfshæfan,“
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.