Úrval - 01.12.1946, Síða 55

Úrval - 01.12.1946, Síða 55
ÖLDUNGAR ÖSKAST í VINNU 53 gangi, eru öldungarnir komnir til vinnu á réttum tíma og sýna með því mun meiri skyldurækni en margur ungur maðurinn. Og hvað um vinnubrögð? Vegna staðfestunnar og samvizkusem- innar við framleiðsluna nýtur þessi verksmiðja allríflegs rekstrarstyrks, í samanburði við önnur- þesskonar iðnfyrir- tæki. (Opinberir rekstrarstyrk- ir munu greiddir ýmsum fram- leiðslufyrirtækjum í Bandaríkj- unum. — Þýð.) Þessir óvenjulegu starfs- rnenn Smoking Pipes, Inc., þarfnast heldur engra sérstakra starfsskilyrða, umfram upp- setningu verkfæra á vinnu- borðum. Þarna eru engir hvíld- artímar eða afbrigðileg meðferð á starfsmönnunum í sjálfum vinnutímanum. Hver maður skilar fullum vinnudegi fimm daga vikunnar — sem sé fjöru- tíu stunda vinnuviku. Eftir- vinna fer eítir óskum hvers og eins. Þarna er engin sérstök hvíldarstofa. Starfsmennirnir krefjast engra hlunninda. Starfsaðbúnaður sá, sem Levy hefir upp á að bjóða, er að vissu leyti lágmarkskrafa í þeirn efn- œn. Le\n,* hefir ímugust á sí- feldri meðaumkun með starfs- mönnum sínum. Hann segir: „Því meir sem bækiaður maður getur skoðað sig sem jafnoka annarra en ekki „hálfgilding,“ því betra fyrir verksmiðjuna og hann sjálfan.“ Levy telur einnig að skilning- urinn sé eitt hið nauðsynlegasta í samskiptum allra manna. Og gestkomandi maðim í verk- smiðju hans getur hæglega fundið fyrir hinni gagnkvæmu virðingu, sem ríkir milli verka- fólksins, annars vegar, og verk- smiðjueigandans og sonar hans, Henry’s, hins vegar. Henry son- ur hans er vélaverkfræðingur og hefir á hendi yfirstjórn með framleiðslunni. Hugsunin og fullvissan um það, að hafa einhvers staðar at- hvarf í veröldinni, er mikilsverð fyrir hina öldruðu starfsmenn verksmiðjunnar, sem og hina lemstruðu. Enda þótt launaeft- irtekjan sé eklci mjög mikil, þarf þetta fólk ekki að skoða sig sem horfið lífinu fyrir ald- ur fram — „glerbrot á haug mannfélagsins." „Það er ekki ellin, sem manni sárnar, heldur tilfinningin um, að maður sé ekki framar til neins nýtur, vegna þess að eng- inn telur mann starfshæfan,“
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132

x

Úrval

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.