Úrval - 01.02.1948, Síða 11

EÐL.1 EINVERUNNAR
9
kærleikans. Þetta er að minnsta
kosti það, sem ég hef lesið út
úr lífi hans, því að á undanförn-
um árum, er ég hef lifað einn
að miklu leyti og kynnzt einver-
unni náið mjög, hef ég margoft
lesið söguna um orð þessa manns
og líf, til þess að finna í þeim
verðmæti fyrir sjálfan mig, lífs-
reglur, sem væru betri en þær,
sem ég hafði áður lifað eftir.
Ég las það, sem hann hafði sagt,
ekki af guðrækni eða heilag-
leika, ekki vegna sektarmeðvit-
undar eða af iðrunarsút eða af
því að fyrirheitið um himnesk
laun hefði mikil áhrif á mig. Ég
reyndi að lesa nakin orð hans
einfaldlega og umbúðarlaust,
eins og hann virtist hafa sagt
þau, og eins og ég hafði lesið orð
eftir aðra menn — Homer, Don-
ne og Whitman, og höfund pré-
dikarans —, og þótt merkingin,
sem ég hef lagt í orð hans, kunni
að vera heimskuleg eða f jarstæð,
bamalega einföld eða hvers-
dagsleg, þá er hún ekki ólík því,
sem tíu miljónir annarra manna
hafa hugsað; ég hef aðeins skrif-
að hana eins og ég sá hana, fann
hana, tileinkaði mér hana, og ég
hef reynt að bæta ekki neinu við,
draga frá eða breyta.
Og nú veit ég, að þótt vegur
Krists og ætlunarverk lífs hans
sé miklu, miklu betra en minn
eigin vegur og ætlunarverk, þá
get ég aldrei tileinkað mér það;
og ég hygg, að þetta eigi við
alla einmana menn, sem ég hef
séð eða heyrt um — hin nafn-
lausu, sviplausu, raddlausu atóm
jarðarinnar, alveg eins og Job
og Everyman og Swift. Og
Kristur sjálfur, sem prédikaði
líf í kærleika, var samt eins ein-
mana og nokkur annar maður,
sem lifað hefur. Þó get ég ekki
sagt, að hann hafi verið mis-
skilinn, af því að hann prédik-
aði líf í kærleika og bræðralagi,
og lifði og dó í einveru, ekki
þori ég heidur að fullyrða, að
hann hafi verið á rangri leið,
af því að biljón manna hafi
síðan játað vegi hans, en aldreí
fylgt honum.
Ég segi einungis, að ég gæti
ekki farið í fótspor hans, því
að ég hef fundið, að hið stöðuga,
eilífa veðurlíf mannsins er ekki
kærieikurinn, heldur einverau.
Kærleikurinn er ekki veður
lífs vors. Hann er hið sjald-
gjæfa, dýrmæta blóm. Stundum
er hann blómið, sem bjargar lífí
voru, sem brýtur hina dimmu
veggi einveru vorrar allra og
setur oss aftur í tengsl við sam-