Úrval - 01.02.1948, Síða 12

ÚRVAL
ao
félag lífsins, fjölskyldu jarðar-
innar, bræðralag mannanna. En
stundum er kærleikurinn blóm-
ið, sem færir oss dauða; það
veldur oss sársauka og myrkri;
limlesting sálarinnar, formyrkv-
un heilans geta verið í því.
Hvemig eða hversvegna eða
á hvem hátt blóm kærleikans
muni koma til okkar hvort það
færir líf eða dauða, sigur eða
ósigur, fögnuð eða formyrkvun,
um það getur enginn maður á
jörðunni sagt. En ég veit, að
um lokin, eilíflega um lokin,
hvað oss snertir — hina hús-
lausu, heimilislausu, umrenn-
inga lífsins, hina einmana menn
— um lokin bíður oss ávallt hið
skuggalega andht félaga okkar:
Einvemnnar.
En gamlar afneitanir verða
að engu og gamlar játningar
standa — og vér sem vorum
dauðir, emm upprisnir, vér sem
vomm glataðir, eram fundnir
aftur, og vér, sem seldum hæf-
leika vora, ástríðu, og bamatrú
í hendur hins andlega dauða,
unz hjörtu vor spilltust, hæfi-
leikarnir glötuðust og von vor
hvarf, vér höfum á blóðugan
hátt unnið líf vort aftur, í ein-
vem og myrkri. Og vér göngum
Brúna með þér einum, harði vin-
ur, sem vér tölum til, sem aldrei
brást okkur. Hlustaðu:
„Einvem að eilífu og jörðina
aftur! Skuggalega systir og
harði vinur, ódauðlegt andlit
myrkursins og næturinnar, sem
ég eyddi með hálfri ævi minni
og sem ég nú mun ávallt dvelj-
ast hjá til dauðans — hvað
þarf ég að óttast, þegar þú ert
hjá mér? Hetjulegi vinur, höf-
um við ekki gengið saman
miljónir vega, höfum við ekki
verið saman á hinum miklu og
trylltu breiðgötum næturinnar,
höfum við ekki farið einir yfir
stormasamt hafið og kynnzt
ókimnugum löndum og horfið
aftur til að ganga um megin-
land næturinnar og hlustað á
þögn jarðarinnar? Höfum við
ekki verið hugrakkir og dýrð-
legir saman, vinur? Höfum við
ekki notið sigurs, fagnaðar, og
dýrðar á þessari jörð — og
mun mér ekki enn á ný hlotnast
það, ef þú kemur aftur til mín?
Komdu til mín í leyndasta og
þöglasta hjarta myrkursins.
Komdu einsog þú komst alltaf,
færandi mér aftur hinn gamla,
ósigrandi styrkleika, hina sílif-
andi von, fagnandi gleðina og
traustið, sem mun aftur hertaka
jörðina."