Úrval - 01.02.1948, Side 14

12
TjRVAL
anlegur eiginleiki, sem ekki væri
hægt að ráða við, eða hún staf-
aði af rangri starfsemi kirtl-
anna, og mætti þá lækna hana
með lyfjagjöf. Þessum kenning-
um hefur nú verið kollvarpað.
Það hefur komið í ljós, að það
er ekki offitan, sem er erfanleg,
heldurmatvenjurnar—þeir, sem
eru mjög feitir, eru það ein-
göngu vegna þess, að þeir borða
meira af fitandi fæðu en aðrir.
Offeitt fólk harðneitar því
venjulega, að það borði meira
en aðrir, en við athugun kemur
í Ijós, að þetta er ekki rétt. Kona
nokkur, sem var spurð um, hve
mikið 265 punda þung dóttir
hennar borðaði, svaraði því til,
að hún væri enginn mathákur.
Við nánari athugun kom þó í
ljós, að venjulegur hádegisverð-
ur stúlkunnar var sex brauð-
sneiðar, fjögur epli, tvö til þrjú
mjólkurglös og kökusneið.
Hér fara á eftir orð dr. Evans
um þessa höfuðorsök offitunn-
ar, ofátið: ,,Offita sjúklingsins
fer eftir því, hve mikið hann
hefur borðað. Það er ekki hægt
að anda að sér fitu, hún smýg-
ur ekki gegnum hörundið, hún
stafar ekki frá kirtlunum, því
að á þeim er ekkert það op,
sem hún gæti komizt inn um.
Fitan hefur aðeins komizf inn
í líkamann gegnum eitt op —
munninn; hún var etin. Það er
ekki til annars en að blekkja
menn um orsök og eðli offitumi-
ar, að neita þessari staðreynd.'4
Það er ákaflega erfitt að sann-
færa fólk um það, að eina leið-
in til þess að lækna offitu, sé að
minnka matarskammtinn. Marg-
ir leita lækna, taka inn mergun-
arlyf, fara í nudd eða sækja
svonefndar fegrunarstofnanir.
Árangurinn er enginn annar en
sá, að þessi fyrirtæki eru styrkt
f járhagslega, enda standa þau í
miklum blóma. Nudd getur að
vísu haft bætandi áhrif á
óstyrka vöðva, en það eyðir ekkí
fitu. Aftur á móti geta svitaböð
verið hættuleg. „Megrunar1-
áhrif þeirra eru einungis í því
fólgin, að þau eyða vatni úr
líkamanum, en það leggur aukið
erfiði á blóðrásarkerfið, sem
íþyngt var fyrir af pffitunni.
Líkamsæfingar og gönguferð-
ir eru sömuleiðis þýðingarlitlar.
Offeitur maður yrði að klífa upp
stiga í tíu hæða húsi, til að koma
í veg fyrir, að hitaeiningar einn-
ar brauðsneiðar yrðu að fitu. Og
sá, sem ætlaði sér að losna við
eitt pund af fitu, yrði að fara í
50 km. langan göngutúr! Það