Úrval - 01.02.1948, Side 94

Úrval - 01.02.1948, Side 94
92 tJRVAL sögu mannkynsins hefur það sannast betur en nú, að mann- leg grimmd veldur harmi ótelj- andi meðbræðra. Ég hitti einu sinni amerískan bjartsýnismann, sem kallaði þetta kristna raunsæi bölmóð. Hann sagði mér, að syndin væri ekkert annað en einskonar skuggi þróunarinnar, og ef beitt væri menntun og þjóðfélagsvís- indum, myndi mannkyninu brátt takast að yfirbuga apann og týgrisdýrið í eðli sínu. Þetta var um 1935; fyrir daga Belsen- og Buehenwaldfangabúðanna; áður en kjarnorkunni var fyrst beitt gegn Hiroshima; áður en við vissum um önnur, engu síður ægileg vítistæki, eins og sýkla- hernað, sem nútímamaðurinn er að undirbúa til eyðingar menn- ingunni og mannúðinni. Tvær heimsstyrjaldir á ein- um mannsaldri hafa greitt þess- ari væmnu bjartsýni rothögg, þessari bjartsýni, sem hugðist skapa jarðneskt sæluríki í stað guðsríkis, og sem telur, að synd- ugur maður geti fundið í sínu eigin menningarkerfi það bjarg- ráð, sem hann þarfnast. Við sjáum nú sjálf, að við töluðum mest um getu okkar til að bjarga okkur, þegar vanmáttur okkar til þess var mestur. Það er af því, að þessi svonefnda mannlega geta og óhjákvæmi- lega framþróun er lygi, að Browning gat sagt um kenningu kristindómsins: Það var trúin, sem sendi skeyti sitt beint í höfuð lyginnar: kenndi erfðasyndina, og spillingu mannshjartans. Nýja testamenntið er jafn opinskátt. Við gleymum því stundum, að Kristur var ekkert bjartsýnn á mannlegt eðli. Guðspjöllin greina ljóslega frá því, að hann gerði sér engar tál- vonir um þá, sem hann fyrir- varð sig ekki fyrir að nefna bræður sína. Hann vissi, hvað í manninum bjó. I fáum orðum sagt; þetta grundvallarósamræmi í eðli mannsins hvílir yfir honum sem sífelld bölvun. Vísindin? Mað- urinn er ekki nógu góður, til þess að geta notfært sér vísind- in: áætlanir hans um fyrir- heitna Iandið verða sér æ til skammar. Menningin? Nú, þeg- ar framtíðin virðist búa yfir rústum einum, fer nútímamað- urinn að gera sér Ijósan sann- leikann í þeirri kenningu Nietz- sches, að menningin eigi ávallt á hættu að verða Iögð í rústir,.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.